Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010

Μια Μάχη τη χάσαμε...αλλα οχι τον πόλεμο(κααάτσε, ακόμη στην αρχη είμαστε!)

Δευτέρα σημερα και οπως ειχα πει στην προηγουμενη μου ανάρτηση θα εδινα μια σημαντική μαχη, θα εδινα ενα μαθημα που ειχα βαλει και στοιχημα τρομαρα μου πως θα το περασω.

Ας τα παρουμε ομως απο την αρχη...

Χτες (Κυριακη) σηκωθηκαμε με το "Γουρουνακι" μου μετα τις 5 οπως συνηθίζουμε τις Κυριακές και ετσι δεν υπήρχε περίπτωση να κοιμηθώ το βράδυ και να ξυπνήσω στις 7 για να παω να γράψω. Έτσι εφάρμοσα την κλασσική μέθοδο "Σερι". Χαλαρωσα, εβαλα την καφετιέρα κατα τις 11 να κάνει καφέ για ολο το βραδυ (οχι οτι με πιανει, απλα ετσι για να χω να πίνω:Ρ) και ξεκίνησα, λίγο διάβασμα, είδαμε μια ταινία με ενα φιλο, φάγαμε και μετα παλι στο διάβασμα. Ντάξει ξεσκόνησα πολυ καλα το σημερινό μάθημα, έκανα την επανάληψη μου, συνέχισα διαβάζοντας το επόμενο, οργάνωσα την ύλη για το μεθεπόμενο, έκανα ακόμη μια τελευταία επανάληψη και ετοιμάστηκα να φύγω.

Εδω πρέπει να σημειώσω πως είχα (κλασικά) κλειστά τα παντζούρια και μιας και εχω πολυ καιρο να φύγω απ'το σπιτι 7 το πρωί (ενω οταν γυρνάω δεν ειμαι σε φαση να καταλάβω αλλα είναι άλλο θέμα) σηνειδητοποιώ οτι δεν εχει ξημερώσει ακόμα. Αφου βγάζω το γυαλί και το βαζω μεσα βαδίζω για τη σταση βλεπω παντου παιδακια να πηγαινουν στο σχολειο. Ειδα και εναν πεντα-νοστημο μπαμπα που εβαζε το παιδακι του στο σχολικο αφου μολις ειχανε βγει απτο φουρνο που του ειχε παρει ενα λαχταριστο/αχνιστο κουλουρι! Λιγο η βροχη, λιγο ο γαμημενος ο ΟΑΣΘ, λιγο το στριμοξιδι, λιγο η κινηση εφτασα στη σχολη ελαφρως νευριασμενος, αλλα με το κεφαλι ψηλα και το (υπεροχο) χαμογελο στα χειλη.

Καλημερα-Καλημερα. Μπιανω μεσα καθομαι και περιμενω τα θεματα. Και τοτε μπαινει αυτος, αυτος που μια αιωνιότητα δεν του αρκει για καιγέται στην κολαση απ'τις καταρες που τρωει καθε εξεταστική. Μπαινει "σχεδον" χαμογελαστος, με τα θεματα στα χερια, τα μοιραζει αφηνοντας απο 2 κολλες ανάφοράς στον καθενα γιατι ξερει πως θα τις χρειαστουμε επειδη θα γραψουμε πολλα (πουλάει και ειρωνεία ο μαλάκας!). Δεν δινει καμια εξηγηση και φευγοντας μας λεει πως οποιος εχει καποια απορια θα ειναι απο τις 11 στο γραφειο του και θα περιμενει να του τη λυσει.Οποτε επεξηγησεις (οπως παντα) δεν δοθηκαν, να διαβαζουμε ξερουμε(εννο+ειται!). Εκ πρωτης οψεως οταν πηρα τα θεματα λεω ενταξει ας ξεκινησουμε με τα "ευκολα" και μετα ας πιασω τα "βαρβατα" θεματα. Τα "ευκολα αποδειχτηκαν παγιδες μεσα στις παγιδες οπου κουτσα-στραβα πονηρευτηκα αρκετα και εβγαλα μια ακρη. Οταν ομως ξεκινησα να διαβαζω το πρωτο "βαρβατο" θεμα καιν εφτασα στο τελος του ειχα ξεχασει τι ζητουσε στην αρχη. Μιλαμε για μια Α4 ολοκληρη με κανονικη γραμματοσειρα η εκφωνηση. Ε ξεκινησα σιγα-σιγα να τα χωριζω σε επιμερους μεχρι που συνειδητοποιω οτι τα ζητηματα του θεματος ητανε πιο μπερδεμενα και ανακατεμενα και απο τις σκεψεις μου (πραγμα ΑΔΥΝΑΤΟΝ). Το πηρα απο δω το πηρα απο κει παλεψα λιγο απο δω, αυτοσχεδιασα και καααατι εγραψα. Αυτο που περιμενω ειναι απο 2 μεχρι 4. Αλλα αμα το παρεις στατστικα με ακριβεια 100% εχω γραψει 2. Διοτι τα τελευταια 3 χρονια, απο τους (+/-)200 φοιτητες που το δινουν περνανε οι 4-7 με βαθμο 5-6μιση (βαρια) και οι υπολοιπες βαθμολογιες κυμαινονται στο 0 1 1,5 και 2. Αντες να βαλει και ενα 3 αμα του ξεφυγει.

Ξερω πως μπορει να φανω κακος αλλα σε καμια 10ρια χρονια που θα παρω το πτυχιο με το καλο, οταν το παρω στα χερια μου θα πω: "Θα ηθελα πολυ να ευχαριστησω ολους οσους πιστεψαν σε μενα και ενα μεγαλο ευχαριστω στον "κυριο" Π.Σ. που επιτελους τον πατησε νταλικα και καταφερα να περασω το μαθημα του και να παρω το πτυχιο μου. Ευχαριστω πολυ!"
Οπως ειδατε την Νταλικα δεν την ευχαριστησα(δεν ειμαι τοοοοσο κακος:Ρ).

Πρεπει να σημειώσω οτι αυτη τη φορα η "αποτυχια" μου δεν οφειλώταν σε καμια περιπτωση σε "κακο" ή προχειρο διαβασμα. Οπως επισης το γεγονος οτι δεν ειχα κοιμηθει δεν εχει να κανει διοτι ακομη και τωρα που γραφω αυτο το ποστ ειμαι σε πληρη διαυγεια. Ενω παλιοτερα θεματα του, τα εχω λυσει με αρκετο ζόρι, τα σημερινα θελω μια βδομαδα τουλαχιστον να βγαλω ακρη τι ακριβως ζητανε. Δεν πειραζει μωρε, δεν με πηρανε και τα χρονια. Παντως αν ακουσετε στις ειδησεις "Φοιτητης στη Θεσσαλονικη Ξεκοιλιασε Καθηγητη και Αθωοθηκε παμψηφη για τη αποτροπαια του πραξη" θα ειναι για μενα :) (ή για κάποιον συμφοιτητη μου, δεν τον μισω μονο εγω, το 99,7% τις σχολής)

Σας φιλω και περιμενω τα σχολιά σας που ελπιζω να σταζουν κακία αλλα και συμπαράσταση.



Υ.Γ. : Το Τραγουδακι το σκεφτομουνα το πρωι καθως ημουν στο λεωφορειο και ταιριαζει με ολο το σκηνικο...

1 σχόλιο:

  1. Εκεί που είσαι, είμαι φιλενάς... Τα ίδια Παντελάκι μου τα ίδια Παντελή μου...Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι τόσο καυλωτικό να κόβεις τόοοοσους φοιτητές! Μόνο τσιμπούκι δν έχω δοκιμάσει να τους κάνω μπας και περάσω κανένα ρημαδομάθημα!!!
    Κουράγιο μωρό μου... και να ξέρεις, U R Not Alone... (Αν σε παρηγορεί έστω και λίγο)
    Smoutch

    ΑπάντησηΔιαγραφή