Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

Μια Vichy Men, τα χάπια μου και ενα ταξι να φυγω...

Στο λεγα οτι θα σου κανω ενα αφιερωμα, δεν στο λεγα?
Δεν ξερω σχεδον τιποτα ομως για σενα οποτε θα "σε πλασω" με τη φαντασια μου και βλεπουμε...
Ιθακη-man...Γυρω στα 20...Κυπριόπουλο αν και μια φορα Κυπριακα δεν μας εχει μιλησει. Εχει αποδεχτει τον εαυτο του, αυτο ομως που δεν εχει αποδεχτει ειναι τον κοσμο και μεσα σ'αυτον τον εαυτο του. Διδυμακι και αυτο, που σημαίνει μεγαλη δοση τρελας ή και παρανοιας.
Αν μπορουσα να μπω στους κρυφους ποθους και ονειρα του, θα τον εβλεπα σε μια μικρη μονοκατοικια, σε ενα πολυ gay-friendy προαστειο της Αμερικής (αν και θα τον προτιμουσα στην Ευρωπη, τεσπα) να δουλευει ως καθηγητης σε πανεπιστημιο και να συγκατοικει με τον επι 5 χρονια γκομενο του. Τον γκομενο τον φανταζομαι 2-3 χρονια μεγαλυτερο απ'τον Ιθακη-man, τυπου Γεωργουλης-Σωτηρης. Δηλαδη, σοβαρος μετρημένος, με το στυλακι -σας γραφω στ'αρχιδια μου- με την καλη εννοια, πολυ ρομαντικος ασχετα που δεν το παραδεχεται... Τις καθημερινες τους αρεσει να τρωνε πρωινο ακουγοντας μουσικη (απ'το ραδιόφωνο) και μετα το βραδακι οταν γυριζουν απ'τις δουλειες τους να καθονται στη βεραντα τους με ενα μπουκαλι λευκο κρασι και να λενε πως ηταν η μερα τους. Τα Σαββατα ο Ηθακη-man παει στο εμπορικο να χαζεψει βιτρινες και να πιει καφε με φιλους μεχρι το απογευματακι οπου γυριζει σπιτι με τα ψωνια της εβδομαδας. Ο γκομενος του παλι παει τον Σκαραβαιο στο συνεργειο και μετα για καμια μπυριτσα. Το Σαββατόβραδο τους αν δεν βγουνε να τα "τσουξουνε" και να χορεψουν περίλαμβάνει πιτσες, DVD και χουχουλιασμα στον καναπε και μετα τρυφερο σεξ μεχρι να χαράξει. Τις Κυριακες αν δεν τις περάσουνε μόνοι, προσκακαλουνε φίλους στο σπιτι για φαγητο και το βραδυ απαραιτητα πανε σινεμα -με παρεα ή μονοι-. Η ζωη τους κυλαει αρμονικα αν και δεν λείπουν τα "ερωτικα καυγαδάκια" το πολυ μια φορα τη βδομαδα που τους φέρνουν πιο κοντα.
Πέρα ομως απο ονειρα και κρυφους πόθους ο Ηθακη-man εχει και φοβους (οπως ολοι μας βεβαια). Φοβαται να βγει και να ζησει οπως θελει, φοβαται πως μια μερα θα το παρει αποφαση και θα εχει γερασει και δεν θα μπορει να κανει τα πραγματα που θα 'θελε να κανει. Οπως πολλοι (οχι μόνο gay αλλα και str8) βαζει πρωτα το κοινωνικό του περιγυρο και πολυ μετα τον εαυτό του. Νιώθει υποχρεωμενος να βγαζει την εικόνα που θελουν οι αλλοι γι'αυτον και οχι οπως θελει αυτος να ειναι. Δεν τον αδικω φυσικα, ολοι μας λιγο-πολυ το χουμε κανει ή συνεχιζουμε να το κανουνε σε διαφορετικο βαθμό ο καθενας.
Όλοι ομως αργα ή γρήγορα βρίσκουν το δρομο τους, ετσι και ο ήρωας αυτης της -φανταστικης- ιστοριας θα βρει το δικο του.

Στον επιλογο θα ήθελα να τονισω πως το παραπάνω κείμενο ειναι προιόν μυθοπλασιας εφοσον δεν γνωριζω προσωπικα τον Ιθακη-man, παρα μονο μεσα απο μερικες αναρτησεις του. Το κειμενο ειναι γραμμενο με βαση το τι μου εχει βγαλει εμενα σαν ατομο και στην αρρωστημένη φαντασια μου. Ελπίζω να σας άρεσε αν και ειμαι σιγουρος Ιθακη-man πως μαλλον σε εχω κανει εξαλλο.

Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010

Ένα παραμύθι διαφορετικό απο τα άλλα...


Μια φορα και έναν καιρο, ητανε ενα αγόρι. Όχι πολυ διαφορετικό απο τα άλλα, ολοι σχεδον το αγαπούσαν και όλους σχεδον τους αγαπούσε. Ζούσε ήρεμα και φυσιολογικά ώσπου ενα βραδυ ερωτεύτηκε ενα αλλο αγόρι. Στην αρχη φοβήθηκε αλλα μετα απο λίγο σκέφτηκε "σιγά, δεν ειναι και τόσο κακό, ας το δοκιμάσουμε". Και έτσι γεννήθηκε ένας μεγάλος έρωτας ο οποίος βέβαια δεν κράτησε πολυ. Τα δυο αγόρια της ιστορίας μας ζουσαν μακρυα το ενα απο το αλλο και οπως ηταν φυσικό η απόσταση αυτή έμελλε να γίνει η αρχή του τέλους τους. Στην αρχή φαινόταν οι δυκολιες μόνο λόγω της απόστασης. Στη συνέχεια αποκαλύφθηκε πως το δεύτερο αγόρι είχε και άλλο αγόρι και κει μπλέχτηκαν πιο πολυ τα πράγματα και ήρθε το τέλος. Το αγόρι λοιπόν της ιστορίας μας πόνεσε πολυ, κατάλαβε πως είναι να πληγώνεσαι και θωράκησε την καρδιά του με ατσάλινα αγκάθια ωστε κανεις να μην μπορέσει κανεις να την αγγίξει και να τη ραγίσει ξανά. Έπειτα απο λίγο καιρό, προσποιούμενος οτι είναι καλα και δυνατός, αποφάσησε να ζήσει τη ζωή του. Γνώρισε κορίτσια πολλα, μα πιο πολλα αγόρια. Πέρασε νύχτες ζεστένοντας κρύες αγκαλιές μα η καρδιά του παρέμενε κρύα αλλά προστατευμένη. Πέρασε νύχτες κολασμένες αλλά και νύχτες τρυφερές. Γνώρισε καλούς αλλά και κακους ανθρώπους. Μα δεν ένιωσε στιγμή την ανάγκη να μείνει για ένα δεύτερο τσιγάρο το πρωί. Ο φόβος του πόνου πέρασε και έγινε συνήθεια. Οι πληγές κλείσανε. Κάποια στιγμή ενα παιδί προσπάθησε να αγγιξει την καρδιά του, μπορεί να τα κατάφερε σχεδόν. Μα ήταν βεβιασμένες οι κινήσεις του και τρόμαξε το αγόρι και έφυγε μακρυά. Έτσι το αγόρι συνέχισε το δρόμο του. Περιπλανόμενο σε μια σφαίρα ψευδαισθήσεων ανάλωνε τις νύχτες του χαρίζοντας ηδονές και όνειρα που χανόντουσαν με το φως του ήλιου. Δεν ηθελε να ακούει για αγάπη, δεν είχε πλεον πίστη και ο έρωτας γι'αυτον υπήρχε μονο στο σινεμά. Την αγαπη την είχε μόνο για τους δικους του ανθρώπους. Δίπλα πάντα σε καθε φίλο με ένα μεγάλο χαμόγελο και μια ζεστή αγκαλιά. Ένα ζεστό βραδυ το αγορι καθως περιπλανόταν συνάντησε ενα αγόρι που αρχικα νομιζε πως είναι οπως τα άλλα, πως το άλλο πρωι δεν θα'χει καμία σημασια. Όμως σιγα-σιγα το αλλο αγόρι τον έκανε να τον εμπιστευτεί και με τον καιρό να λύσει τα δεσμά της καρδιάς του. Μετά απο πολύ καιρό η αγκαλιά απέκτησε ξανά νόημα, το φίλι έγινε νέκταρ και τα αγκάθια μαράθηκαν και στη θέση τους φύτρωσαν πολύχρωμα λουλούδια. Η πονεμένη του καρδια χτυπούσε ξανά δυνατά και τα όνειρά του απέκτησαν χρώματα. Ο ένας αγαπούσε τον άλλο. Δειλά ακούμπησε ο ένας το χέρι του άλλου. Σφίξανε τα χέρια και ενα χάδι και ένα φιλί στο λαιμό κύλισε, αποκοιμηθηκαν. Και εκεί ο χρόνος πάγωσε...
Και κοιμήθηκαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα...;)

Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

Απόγευμα Σαββάτου με "καλη παρέα"...

Ένα ακομη κλασσικο Σαββατο φτανει στη δύση του...
Βεβαια το σημερινο Σαββατο διαφερει απο τα αλλα. Δεν Ξερω τι με επιασε σημερα αλλα επεσα σε κατι στίχους της Λινας Νικολακοπούλου και ξεκινησα με μανια να ακουω οτι τραγουδι εχει γραψει ριχνοντας βαση στο "τι" γραφει...Καλα ήξερα οτι δεν γραφει, κενταει και λιγα λεω. Μελανχόλησα αλλα και μερακλοσα με τα τραγουδια. Εκει που πηγαινα να πεσω στα βαρια ( με την καλη εννοια) η μουσικη μου "χτυπουσε" το γαμωτο. Γενικα πολυ αναμικτα συναισθηματα.
Πηγα για τα κλασσικα ψωνια του Σαββατου στο Souper Market και μεσα μου αντηχουσε η φωνη της Τσανακλιδου απ'το "Πάτωμα" (ξερω τερμα ακυρο αλλα αυτο μου ειχε κολήσει...τι να κανω?:Ρ). Ακομη και οταν ήμουν στα Λαχανικα και με κοιτουσε ο sexy μανάβης μου δεν εδωσα καμια σημασια. Μπορει το σωμα μου να περιφερόταν αναμεσα στα ζυμαρικα και τα χαρτικα αλλα το μυαλο μου ταξιδευε σε αλλους τόπους. Δεν μπορω να περιγραψω τα συναισθηματα μου σημερα...Εχω κολησει με το πληκρολογιο στα χερια και η σκεψη κενη, οχι κενη, απούσα. Εχει κατεβασει ρολλα και 'χει φύγει για αλλου...
Και ποια ειναι η ειρωνεια? Μετα απο ενα τοσο ωραιο απογευμα παρεα με τις υπεροχες φωνες της Χαρουλας, της Τάνιας της Αλκιστης, του Σταμάτη και πολλων άλλων, πως θα παω για δουλεια σε κανα 2ωρο και θα (μου επιβάλλουν να) ακούσω Lady Gaga και Beyonce και δεν ξερω και γω τι αλλο..? Δηλαδη πως? Παντως αποψε (οχι μονο αποψε αλλα τεσπα) Θα ηθελα να ημουν σε μια live σκηνη με καλη παρεα και αφθονο κρασι και να ακουσω οτι ακουσα ολο το απογευμα Ζωντανά και να περασω σουπερ...Αλλα δεν ειναι καπου μαζεμενοι ολοι αυτοι αποψε ( γιατι αν ηταν σιγα μην πηγαινα στη δουλεια :Ρ) .
Δεν μπορω να γραψω κατι αλλο, θα κλεισω με στιχους απτο "Αν ήξερες τις νυχτες μου" που δεν το ηξερα και το πρωτακουσα σημερα και με αγγιξε αρκετα.

"Άσε με απόψε να σε βρω
στο φως που ξημερώνει
ντυμένη εγώ μ'έναν καημό
κι εσύ χρυσάφι σκόνη.

Αν ήξερες τις νύχτες μου
ποιο ρεύμα τις χτυπάει
θα μ' έπαιρνες στα χέρια σου
σαν κάτι που σκορπάει.

Άσε με απόψε να σε βρω
στου πυρετού το ψέμα
μονάχη εγώ σ' ένα σταθμό
κι εσύ μ' αλκοόλ στο αίμα

Αν ήξερες τις νύχτες μου
ποιο ρεύμα τις χτυπάει
θα μ' έπαιρνες στα χέρια σου
σαν κάτι που σκορπάει. "


Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010

Just can't get enough...*

*Ή αλλιώς 4+1 Αντρες που εφερε το 2009.
(Τον κεντρικό τίτλο τον διάλεξε το Κατσίκι...)


Δεν Ξερω καν πως μου 'ρθε το weekend που μας πέρασε αλλα θυμήθηκα 2 απ'τους "Ερωτες" του 2009. Και βάζω "" επειδη δεν ειναι ακριβως ερωτες, ας πουμε πως ειναι οι αντρες που με "συγκλονησαν" το 2009. Δεν ειναι καποιοιου είδους ανασκόπηση προς πληροφορηση του







Αυτοι ήταν εν συντομία οι αξιοσημειωτοι αντρες που μου εφερε το 2009. Τα ονοματα αρχικα ήθελα να τα γραψω ολογραφως, αλλα λεω δεν βαριεσαι, αστο καλυτερα.
Υ.Γ. : Δεν θελω σχολια για το σκηνικο με τον Π. διοτι το ειχα ξεφτυλισει να το αναλυω εκεινη την περιοδο για το ποσο ηταν ηθικα σωστο κλπ και ειναι και πολλα πραγμτα που δεν τα αναφερω διοτι ειναι μεγαααλες ιστοριες. Αυτοι που ξερουν την ιστορια απο πρωτο χερι, ξερουν, ε ^elfakos^?(ασε που θελω να σε ευχαριστησω για κεινο το βραδυ που σε πηρα τηλ μες στα νευρα και εκραζα, Θυμασαι γιατι...Ευχαριστω ρεεεε)
Υ.Γ.2 : Οποιο story απο τα 5 σας αρεσε περισοτερο ή βρικατε ποιο ενδιαφερον πειτε μου να το postαρω με περισοτερες λεπτομερειες γιατι εδω εχω γραψει μονο τα highlights.



Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010

Μια Μάχη τη χάσαμε...αλλα οχι τον πόλεμο(κααάτσε, ακόμη στην αρχη είμαστε!)

Δευτέρα σημερα και οπως ειχα πει στην προηγουμενη μου ανάρτηση θα εδινα μια σημαντική μαχη, θα εδινα ενα μαθημα που ειχα βαλει και στοιχημα τρομαρα μου πως θα το περασω.

Ας τα παρουμε ομως απο την αρχη...

Χτες (Κυριακη) σηκωθηκαμε με το "Γουρουνακι" μου μετα τις 5 οπως συνηθίζουμε τις Κυριακές και ετσι δεν υπήρχε περίπτωση να κοιμηθώ το βράδυ και να ξυπνήσω στις 7 για να παω να γράψω. Έτσι εφάρμοσα την κλασσική μέθοδο "Σερι". Χαλαρωσα, εβαλα την καφετιέρα κατα τις 11 να κάνει καφέ για ολο το βραδυ (οχι οτι με πιανει, απλα ετσι για να χω να πίνω:Ρ) και ξεκίνησα, λίγο διάβασμα, είδαμε μια ταινία με ενα φιλο, φάγαμε και μετα παλι στο διάβασμα. Ντάξει ξεσκόνησα πολυ καλα το σημερινό μάθημα, έκανα την επανάληψη μου, συνέχισα διαβάζοντας το επόμενο, οργάνωσα την ύλη για το μεθεπόμενο, έκανα ακόμη μια τελευταία επανάληψη και ετοιμάστηκα να φύγω.

Εδω πρέπει να σημειώσω πως είχα (κλασικά) κλειστά τα παντζούρια και μιας και εχω πολυ καιρο να φύγω απ'το σπιτι 7 το πρωί (ενω οταν γυρνάω δεν ειμαι σε φαση να καταλάβω αλλα είναι άλλο θέμα) σηνειδητοποιώ οτι δεν εχει ξημερώσει ακόμα. Αφου βγάζω το γυαλί και το βαζω μεσα βαδίζω για τη σταση βλεπω παντου παιδακια να πηγαινουν στο σχολειο. Ειδα και εναν πεντα-νοστημο μπαμπα που εβαζε το παιδακι του στο σχολικο αφου μολις ειχανε βγει απτο φουρνο που του ειχε παρει ενα λαχταριστο/αχνιστο κουλουρι! Λιγο η βροχη, λιγο ο γαμημενος ο ΟΑΣΘ, λιγο το στριμοξιδι, λιγο η κινηση εφτασα στη σχολη ελαφρως νευριασμενος, αλλα με το κεφαλι ψηλα και το (υπεροχο) χαμογελο στα χειλη.

Καλημερα-Καλημερα. Μπιανω μεσα καθομαι και περιμενω τα θεματα. Και τοτε μπαινει αυτος, αυτος που μια αιωνιότητα δεν του αρκει για καιγέται στην κολαση απ'τις καταρες που τρωει καθε εξεταστική. Μπαινει "σχεδον" χαμογελαστος, με τα θεματα στα χερια, τα μοιραζει αφηνοντας απο 2 κολλες ανάφοράς στον καθενα γιατι ξερει πως θα τις χρειαστουμε επειδη θα γραψουμε πολλα (πουλάει και ειρωνεία ο μαλάκας!). Δεν δινει καμια εξηγηση και φευγοντας μας λεει πως οποιος εχει καποια απορια θα ειναι απο τις 11 στο γραφειο του και θα περιμενει να του τη λυσει.Οποτε επεξηγησεις (οπως παντα) δεν δοθηκαν, να διαβαζουμε ξερουμε(εννο+ειται!). Εκ πρωτης οψεως οταν πηρα τα θεματα λεω ενταξει ας ξεκινησουμε με τα "ευκολα" και μετα ας πιασω τα "βαρβατα" θεματα. Τα "ευκολα αποδειχτηκαν παγιδες μεσα στις παγιδες οπου κουτσα-στραβα πονηρευτηκα αρκετα και εβγαλα μια ακρη. Οταν ομως ξεκινησα να διαβαζω το πρωτο "βαρβατο" θεμα καιν εφτασα στο τελος του ειχα ξεχασει τι ζητουσε στην αρχη. Μιλαμε για μια Α4 ολοκληρη με κανονικη γραμματοσειρα η εκφωνηση. Ε ξεκινησα σιγα-σιγα να τα χωριζω σε επιμερους μεχρι που συνειδητοποιω οτι τα ζητηματα του θεματος ητανε πιο μπερδεμενα και ανακατεμενα και απο τις σκεψεις μου (πραγμα ΑΔΥΝΑΤΟΝ). Το πηρα απο δω το πηρα απο κει παλεψα λιγο απο δω, αυτοσχεδιασα και καααατι εγραψα. Αυτο που περιμενω ειναι απο 2 μεχρι 4. Αλλα αμα το παρεις στατστικα με ακριβεια 100% εχω γραψει 2. Διοτι τα τελευταια 3 χρονια, απο τους (+/-)200 φοιτητες που το δινουν περνανε οι 4-7 με βαθμο 5-6μιση (βαρια) και οι υπολοιπες βαθμολογιες κυμαινονται στο 0 1 1,5 και 2. Αντες να βαλει και ενα 3 αμα του ξεφυγει.

Ξερω πως μπορει να φανω κακος αλλα σε καμια 10ρια χρονια που θα παρω το πτυχιο με το καλο, οταν το παρω στα χερια μου θα πω: "Θα ηθελα πολυ να ευχαριστησω ολους οσους πιστεψαν σε μενα και ενα μεγαλο ευχαριστω στον "κυριο" Π.Σ. που επιτελους τον πατησε νταλικα και καταφερα να περασω το μαθημα του και να παρω το πτυχιο μου. Ευχαριστω πολυ!"
Οπως ειδατε την Νταλικα δεν την ευχαριστησα(δεν ειμαι τοοοοσο κακος:Ρ).

Πρεπει να σημειώσω οτι αυτη τη φορα η "αποτυχια" μου δεν οφειλώταν σε καμια περιπτωση σε "κακο" ή προχειρο διαβασμα. Οπως επισης το γεγονος οτι δεν ειχα κοιμηθει δεν εχει να κανει διοτι ακομη και τωρα που γραφω αυτο το ποστ ειμαι σε πληρη διαυγεια. Ενω παλιοτερα θεματα του, τα εχω λυσει με αρκετο ζόρι, τα σημερινα θελω μια βδομαδα τουλαχιστον να βγαλω ακρη τι ακριβως ζητανε. Δεν πειραζει μωρε, δεν με πηρανε και τα χρονια. Παντως αν ακουσετε στις ειδησεις "Φοιτητης στη Θεσσαλονικη Ξεκοιλιασε Καθηγητη και Αθωοθηκε παμψηφη για τη αποτροπαια του πραξη" θα ειναι για μενα :) (ή για κάποιον συμφοιτητη μου, δεν τον μισω μονο εγω, το 99,7% τις σχολής)

Σας φιλω και περιμενω τα σχολιά σας που ελπιζω να σταζουν κακία αλλα και συμπαράσταση.



Υ.Γ. : Το Τραγουδακι το σκεφτομουνα το πρωι καθως ημουν στο λεωφορειο και ταιριαζει με ολο το σκηνικο...

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010

Όποιος δεν σε περνάει...σε κανει πιο δυνατο!!! Ισχυει?


Αρχίζει σιγά-σιγα η εξεταστική πρέπει να βάλλουμε επιτέλους τα κεφάλια μεσα. Νταξει αν εισαι 1ο ή 2ο ετος λες ενταξει μωρε, σιγα, τι θα γινει αν δεν περασω παλι κανενα μαθημα? Εχω καιρο ακομα, ας χαρω. Όταν ομως μπαινεις στο 3ο και δεν εχεις αρχισει να το παιρνεις πιο ζεσtα θα ερθει το 4ο σαν σφαλιαρα στον υπνο να σε κανει να δεις την πικρη αληθεια... Τερμα οι χαρουλες και η καλοπεραση. Πρεπει να παρεις πτυχιο, παραπονιέται ο τοίχος(:Ρ).


Πιο παλια η αγαπημενη μου περιοδος του εξαμήνου ηταν η εξεταστικη (ναι ναι δεν κανω πλακα). Δεν ειχαμε μαθηματα, ειχαμε μονο να διαβαζουμε και να πηγαινουμε να γραφουμε, δηλαδη ολη μερα υπνος, ταινιες, καψιμο μεχρι αηδιας και μετα με χιλια ζορια ερηπεια στη σχολη να παμε να γραψουμε την τυφλα μας. Και γιατι μου αρεσε? Επειδη δεν διαβαζα απολυτως τιποτα κια περνουσα κανα 2 μαθηματα ειτε επειδη ειμαι αστερι βρε ειτε απο καθαρη κωλοφαρδια (νταξει κυριως το Βου!). Και ετσι χαιρομουνα που χωρις κοπο περνουσα κατι. Τωρα ομως που και καλα σοβαρεψα (καλα σε καμια περιπτωση δεν μετανιωνω για τα παλια) βλεπω οτι θελει πολυ διαβασμα ρε πουστη! Θελει δουλεια!


Αφορμη να τα παρω σημερα ηταν το προγραμμα της εξεταστικης που παρατηρουσα για να δω τι δινω, τι δεν δίνω. Τη δευτερα δινω ενα μαθημα που το χρωσταω απο τοτε που μπηκα στη σχολη (βεβαια το χρωσταει η μιση σχολη, αλλα δεν έχει σημασια) και φρικαρα...Οκ στις αρχες δεν διαβαζα, μια φορα δεν ξυπνησα να παω και αλλες 2 μας εβαλε παλουκια θεματα ο παπαρας που την εχει δει καθηγητης (αληθεια ειναι μεγαλο αρχιδι και εκτος μαθηματος)... Ε δεν παει πια, τωρα εγινε πολυ προσωπικο το θεμα. Δεν θελω απλα να το περασω αλλα ουτε για 10 μπορω να ελπιζω διοτι ο "Παπαρας" το δεκα το δινει στο Θεο και το 9 στον εαυτό του. Και ποιος σου ειπε οτι δεν ειμαι εγω θεος? (Νταξει την ψωνισα!!!) Ε λοιπον βαζω προσωπικο στοιχημα οτι αν δεν γραψω τη Δευτερα 10 θα γραψω για 9μιση ετσι για να του τη μπω του πουστη. Τωρα θα μου πειτε οτι αυριο που θα ξυπνησω το πρωι θα το 'χω ξεχασει...Χεχεχε, Ηδη εχω βγαλει τη μιση υλη και μεχρι το πρωι θα βγαλω και την υπολοιπη, οποτε με μια επαναληψη παλι θα το χω (ελπιζω!)

Γενικότερα αυτή την εξεταστικη πρεπει να δρασω και οπως φαινετα αμα συνεχισω ετσι πολυ συντομα θα φάμε κουφετα...εεε...θα παρω πτυχιο ηθελα να πω. :Ρ

Λοιπον συνεχιζω τη μελετη και θα ξερουμε σε 2 βδομαδες το πολυ πως ξεκινησε η εξεταστικη οταν σιγα σιγα αρχιζουν να βγαίνουν και τα πρώτα αποτελέματα!

Καλο κουραγιο και καλη επιτυχια σε οσους γραφουν!!!



Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Tips για κρυωμένους ή ετοιμους να αρρωστήσουν...


Ναι το ξέρω, γιατρός δεν είμαι, αλλά επειδή την εχω γλυτωσει πολλές στο τσακ να αρρωστήσω ειπα να γράψω μερικά απτα γιατροσόφια μου.
Ξεκινόντας θελω να καταγγείλω τον κωλό-καιρο ο οποίος φταίει για ολα.
Λοιπον εχουμε και λέμε:
Ξυπνας το πρωί, κοιτας απτο παραθυρο και εχει χαρα θεου εξω και λες γιατι να παρω κασκολ μωρε δεν θα χει κρύο. Μεγα λαθος, το παιρνεις και αν δεις οτι ζεστενεσαι και δεν εχεις ιδρωσει το βγαζεις...Επισης μεγαλη προσοχη στα πολυ χοντρα μπουφαν, γιατι σε κανουν να ιδρωνεις και μετα τα ανοιγεις και την αρπάζεις. Καλυτερα ελαφρυ μπουφαν με μια ζακετουλα (και κασκολ) για να 'χουμε το κεφαλι μας ησυχο!
Το βραδυ τωρα που εχει λιγακι κρυο, κοιμόμαστε με ρουχα(οχι γυμνοι! μαθατε ολοι σαν τη Sharon Stone), εκτος και αν δεν κοιμομαστε μονοι μας (:Ρ) και εχουμε καποιον να μας ζεσταίνει ή να μας σκεπαζει.
Αν τωρα την εχουμε ψιλοαρπαξει, δηλαδη μας ποναει λιγο το κεφαλι, εχουμε κανα πιασιμο ή μας ποναει λιγο ο λαιμος.
Καλα στον απλο πονοκεφαλο δεν το συζητω, λιγη εντριβουλα στο σβερκο και το μετωπο, ενα ζεστο καφεδακι και αν δεν περναει ενα Depon. Αμα ειμαστε πιασμενοι η αγαπημενη μου λυση -οταν δεν εχειw καποιον να σε τριψει- ειναι να παρεις μια θερμαντικη κρeμα που να "καιει" (καλη και η Voltaren αλλα η αλλη σκιζει) και να τριφτουμε σε οοοοοολο το σωμα, παντου, να βαλουμε προχειρα ρουχαλακια ζεστα, να τυλιχτουμε με ενα σεντονι, 2 κουβερτες, να παρουμε και ενα Depon και να ξαπλωσουμε για καμια ωρα να τον παρουμε λιγο. (ξερω τζουζει και καιει ολο το σωμα αλλα σε λιγο συνηθιζεις) Μετα ενα ζεστο μπανακι και περνανε ολα. Βεβαια αυτο δεν ειναι να το κανεις και καθε μερα, στα γερα πιασιματα.
Τωρα αν αρχιζει να ποναει ο λαιμος μια ειναι η καλυτερη λυση αλλα δεν τη λεω :Ρ Τεσπα πολλα υγρα (που λεει και ο γιατρος), χυμους γαλατακι νερακι κλπ και τσαγακι. Εγω οταν εχω λιγο πονολαιμο κανω χλιαρο (εννοειται) τσαι με 2 κουταλιες μελι και λιγη τριμενη κανελα και μαλακωνω και μου περναει σχετικα γρηγορα. Χτες δοκιμασα μεσα σ'αυτο και στημενο λεμονι και νομιζω πως με επιασε καλυτερα. Α και κατι που θελω να τονισω σε μας τους καπνιστες, οταν ποναει ο λαιμος το τσιγαρο αν δεν μπορουμε να το σταματησουμε για κανα 2 μερες (ΑΔΥΝΑΤΟΝ!) δεν καπνιζουμε σαν τη Χαλιβδουργικη, 4-5 τσιγαρα την ημερα και αυτα με μπολικο νερακι να μην ξερενουμε το λαιμο. Και να επισημανω οτι δεν τρωμε πολυ ξερες τροφες και κανουμε γαργαρες με στοματικο διαλυμα για τα μικροβια.
Αυτα και με ξεκουραση γινεσαι περδικι σε 1-2 μερες. (τουλαχιστον σε μενα πιανει :Ρ)
Αν και πριν κανα 2 χρονια που πονουσε ο λαιμος μου και βγηκα με παρεα για τσιπουρα και ειπα ελααα μωρε ενα ποτηρακι και με τα πολλα εγινα ντεφι, ενω οταν βγηκα με το ζορι καταπινα, την αλλη μερα σαν να μην ειχα τιποτα, αλλα μιλαμε πολυ τσιπουρο :Ρ Επισης μια αλλη φορα παλι ετσι δεν μπορουσα να μιλησω κλπ εκανα κατι αλλο (οχι αυτο το πονηρο που νομιζεται ΟΛΟΙ, κατι αλλο που δεν θελω να πω) και την αλλη μερα παλι περδικι. Βρε μηπως γιατρευομαι μονος μου και ειμαι ο Wolverine και δεν το ξερω?

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010

Ο Πεντάλογος του γουρουνιού!


Κυριολεκτικά Γουρουνι θεωρουμε το συμπαθες (σε φωτογραφιες και μονο) τετράποδο θηλαστικό το οποιο το συνανταμε σε αγρους, στάβλους και καθημερινα μεσα σε πιτες με μπολικο τζατζικι. Το συμπαθεστατο αυτο ζωακι διακρινεται για το λιπος του και το γεγονος οτι αρεσκεται να κυλιεται σε βρωμιες και λασπες.
Όταν αναφερομαστε σε ανθρωπους "γουρουνια" εχουμε υπ'οψην μας τα εξης:
Γουρούνι Τον ανθρωπο που τρωει πολυ -κοινως γουρουνιαζει- και συνεχεια παραπονιεται οτι πειναει γιατι δεν εχει φαει τιποτα ολη μερα (λογικο αφου τα καταβροχθισε ολα χτες το βραδυ!!!)
Γουρούνι Το ατομο που ενω εχει πατησει σε ολες τις λασπες που ειδε μπροστα του, μπαινει σε σπιτια, αυτοκινητα, μαγαζια και τα κανει ολα "χαλια" (αλλη εκφραση εχω στο μυαλο μου αλλα τεσπα!)
Γουρουνι Ειναι επισης ο ανθρωπος που οταν τρωει, ταίζει και τα ρουχα του, λιγο το τραπεζομαντιλο και το πατωμα ετσι για να μην παραπονιουνται.
Γουρούνι για πολλους ειναι και ο ανθρωπος που κοιμαται ολη μερα και παλι ειναι κουρασμενος(ναι ξερω, μονο εγω το πιστευω αυτο!)
Γουρουνι Ειναι και ο καθε αναισθητος που ενω το χωριο γυρω του καιγεται αυτος δεν εχει παρει χαμπαρι.
Νταξει, ξερω πως δεν μου φταιει σε τιποτα το καημενο το ζωντανο μιας και το βρισκω πολυ συμπαθητικο αλλα σημερα (και παλι) τα χω παρει με το δικο μου το γουρουνι και εχω τα νευρα μου...
Θα παραγγειλω 5 πιτογυρα με χοιρινο να εκτονοθω μπας και μου περασουν τα νευρα...(Μου ανοιξε την ορεξη το ποστ!!!)

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2010

Bye-Bye 00s - Ανασκόπηση 10ετίας


Κατ'αρχήν Καλη Χρονια σε όλους. Επιτέλους μπηκε το νεο έτος, αλλαξαμε δεκαετια αλλα μυαλό δεν βάλαμε...:Ρ Έτσι λοιπον ας κάνουμε μία ανασκοπηση να δουμε τι εγιναν τα τελευταια 10 χρόνια στην πολυταραχη ζωη μου.(πολυ περιληπτικα)
Ας αρχισουμε λοιπον:

2000 Καλωσορισα το νεο millenium οικογενειακα, περιμενοντας το Black-out απτον ιο της Χιλιετιας, την καταστροφη του κοσμου....Σκατα, τιποτα δεν εγινε.

2001 Πολυ βαρετη χρόνια, παρα πολυ βαρετη.

2002 Αποχαιρετησαμε τη δραχμη, τοση χαρα για το νεο νομισμα που αμα ξεραμε που θα καταληγαμε καλητερα να μεναμε με τα πεντοχιλιαρα. Ας θυμηθουμε μερικοι οτι "τοτε" ενα πακετο τσιγαρα Marlboro ειχε 600 δραχμες, δηλαδη ουτε 2 ευρω, ενας καφες ειχε το πολυ ενα πεντακοσαρικο δηλαδη καπου στο 1μιση ευρω και με ενα πεντοχιλιαρο(δηλαδη 15 ευρω) εβγαινες Παρασκευη Βραδυ τα'πινες και γυρνουσες και με κανα ρεστο.

2003 Τελείωσα το γυμνασιο, ναι ειναι κοσμοιστορικο γεγονος, οχι γιατι δυσκολευτηκα να το τελειωσω, απλα οσο να 'ναι ειναι μεγαλη αλλαγη για εναν εφηβο να θεωρειται λυκειοπαιδο. Νεες γνωριμιες, νεες παρεες, νεες εμπειριες. Πρωτες σεξουαλικες εμπειριες και μαλιστα μεσα σε ταξη, να ναι καλα η ενισχυτικη που γραφομασταν και πηγαιναμε να μαθουμε αλλα πραματα, πιο σημαντικα.

2004 Πολυ σημαντικη χρονια, οχι μονο για την Ελλάδα αλλα και για μενα, το 2004 εγινα αντρας(τρομαρα μου), ε τι, στα τσιμουκια θα μεναμε??? :Ρ Το 2004 πραγματοποηθηκαν οι Ολυμιακοι στην Αθηνα και αν δεν ημουν εγω μπορει και να μην ειχαν γινει. Γιατι? Οχι δεν ημουν το Δεξι χερι της Γιαννας Δασκαλοπουλου-Αγγελακη, αλλα ημουν και γω ενας απ'αυτους τους καημένους εθελοντες που κουβάλησα την Ολυμπιακη Φλογα για 400 μετρα και χεστηκε η φοραδα στ'αλονι. Παντως ειμαι περηφανος που την κουβαλησα και παρα τους πειρασμους δεν την εσβησα "για να δω τι θα γινει!!!". Α Ξεχασα να πω πως σκισαμε στο Euro και μαθαμε πως οι Θεοι του ολυμπου ηταν αλλοι απο αυτους που μαθαμε στο σχολειο (Α ρε Ζαγορακη, α ρε Νικοπολιδη..)."Σηκωσεεεε το το Γαμημενο, δεν μπορω, δεν μπορω να περιμενω..."

2005 Επιτέλους κερδισε Ελληνικη συμμετοχη τη Eurovision και νομιζαμε πως θα ησυχασουμε αλλα δεεεεεν...Ζορικη η χρονια αυτη για μενα, τελικη ευθεια για τις πουτανες τις Πανελληνιες.

2006 Πανελληνιες ΤΕΛΟΣ, ειμαι πλεον ενηλικας, εχω δικαιωμα ψηφου, εχω διπλωμα οδηγησης και ετοιμαζω βαλιτσες για Σαλονικη, ενα μεγαλο ονειρο πραγματοποειται. Ενας μεγαλος ερωτας ξεκιναει για να σβησει αδοξα αργοτερα.

2007 1ο έτος στο πανεπιστημιο, φοιτητικη ζωη, φοιτητικα παρτυ, φοιτητικα εισητηρια!!! Η πιο ξεγνοιαστη και χαλαρη χρονια της ζωης μου (so far που θα συμπληρωνε και ο Homer Simpson). Εξω καθε βραδυ μεχρι το πρωι καθε μερα κι αλλο παρτυ, με αδειες τσεπες, με πολυ όρεξη και καλους φιλους. Επισης μεσα στη χρονια αυτη ξεκινησε μια πολυ σημαντικη φιλια απ'το πουθενα, απ'το ασχετο που οπως φαινεται θα κρατησει για πολλα χρονια.

2008 Αυτη τη χρονια μπορει να εγινα 20 ετων αλλα ειδα και πως ειναι να ζεις σαν 30αρης. Παραλληλα με τη σχολη Ξεκινησα δουλεια σε γραφειο και ειδα τη γλυκα της μετεπειτα ζωης. Πολλες ωρες εκτος σπιτιου, κανονικες ωρες υπνου, η Κυριακη αφιερωμενη σε χαλαρωση και δουλειες του σπιτιου. Επισης η σχεση με τα Delivery γινεται σχεση ζωης, 4-5 μερες τη βδομαδα με ταιζαν.

2009 Ακομη ενα μεγαλο ονειρο πραγματοποιείται λιγο πριν το Πασχα, ενα 10ημερο ταξιδι με καλους φιλους στην Ισπανια. Επισης τα πραγματα Αρχιζουν να ζοριζουν παλι, μπαινω 4ο ετος στη σχολη και απεχω πολλα μαθηματα απτο πολυποθητο πτυχιο και πρεπει να στρωθω. Οποτε χαλαρωνω με τις δουλειες και ασχολουμε με το διαβασμα. Επισης λιγο καιρο πριν φυγει το '09 ερχετε να μου χτυπησει ξανα την πορτα ο Έρωτας, και ειναι γλυκο το χτυπημα παναθεμα το.


Τελικά αυτο που συνειδητοποιησα απ'αυτην την περιληπτηκη ανασκόπηση ειναι πως ολα τα θυμαμαι σαν να 'ναι χτες...Ή περναει γρηγορα ο καιρος ή εχω καλη μνήμη...μπορει και τα 2.