Δεν ξερω σχεδον τιποτα ομως για σενα οποτε θα "σε πλασω" με τη φαντασια μου και βλεπουμε...
Ιθακη-man...Γυρω στα 20...Κυπριόπουλο αν και μια φορα Κυπριακα δεν μας εχει μιλησει. Εχει αποδεχτει τον εαυτο του, αυτο ομως που δεν εχει αποδεχτει ειναι τον κοσμο και μεσα σ'αυτον τον εαυτο του. Διδυμακι και αυτο, που σημαίνει μεγαλη δοση τρελας ή και παρανοιας.
Αν μπορουσα να μπω στους κρυφους ποθους και ονειρα του, θα τον εβλεπα σε μια μικρη μονοκατοικια, σε ενα πολυ gay-friendy προαστειο της Αμερικής (αν και θα τον προτιμουσα στην Ευρωπη, τεσπα) να δουλευει ως καθηγητης σε πανεπιστημιο και να συγκατοικει με τον επι 5 χρονια γκομενο του. Τον γκομενο τον φανταζομαι 2-3 χρονια μεγαλυτερο απ'τον Ιθακη-man, τυπου Γεωργουλης-Σωτηρης. Δηλαδη, σοβαρος μετρημένος, με το στυλακι -σας γραφω στ'αρχιδια μου- με την καλη εννοια, πολυ ρομαντικος ασχετα που δεν το παραδεχεται... Τις καθημερινες τους αρεσει να τρωνε πρωινο ακουγοντας μουσικη (απ'το ραδιόφωνο) και μετα το βραδακι οταν γυριζουν απ'τις δουλειες τους να καθονται στη βεραντα τους με ενα μπουκαλι λευκο κρασι και να λενε πως ηταν η μερα τους. Τα Σαββατα ο Ηθακη-man παει στο εμπορικο να χαζεψει βιτρινες και να πιει καφε με φιλους μεχρι το απογευματακι οπου γυριζει σπιτι με τα ψωνια της εβδομαδας. Ο γκομενος του παλι παει τον Σκαραβαιο στο συνεργειο και μετα για καμια μπυριτσα. Το Σαββατόβραδο τους αν δεν βγουνε να τα "τσουξουνε" και να χορεψουν περίλαμβάνει πιτσες, DVD και χουχουλιασμα στον καναπε και μετα τρυφερο σεξ μεχρι να χαράξει. Τις Κυριακες αν δεν τις περάσουνε μόνοι, προσκακαλουνε φίλους στο σπιτι για φαγητο και το βραδυ απαραιτητα πανε σινεμα -με παρεα ή μονοι-. Η ζωη τους κυλαει αρμονικα αν και δεν λείπουν τα "ερωτικα καυγαδάκια" το πολυ μια φορα τη βδομαδα που τους φέρνουν πιο κοντα.
Πέρα ομως απο ονειρα και κρυφους πόθους ο Ηθακη-man εχει και φοβους (οπως ολοι μας βεβαια). Φοβαται να βγει και να ζησει οπως θελει, φοβαται πως μια μερα θα το παρει αποφαση και θα εχει γερασει και δεν θα μπορει να κανει τα πραγματα που θα 'θελε να κανει. Οπως πολλοι (οχι μόνο gay αλλα και str8) βαζει πρωτα το κοινωνικό του περιγυρο και πολυ μετα τον εαυτό του. Νιώθει υποχρεωμενος να βγαζει την εικόνα που θελουν οι αλλοι γι'αυτον και οχι οπως θελει αυτος να ειναι. Δεν τον αδικω φυσικα, ολοι μας λιγο-πολυ το χουμε κανει ή συνεχιζουμε να το κανουνε σε διαφορετικο βαθμό ο καθενας.
Όλοι ομως αργα ή γρήγορα βρίσκουν το δρομο τους, ετσι και ο ήρωας αυτης της -φανταστικης- ιστοριας θα βρει το δικο του.
Στον επιλογο θα ήθελα να τονισω πως το παραπάνω κείμενο ειναι προιόν μυθοπλασιας εφοσον δεν γνωριζω προσωπικα τον Ιθακη-man, παρα μονο μεσα απο μερικες αναρτησεις του. Το κειμενο ειναι γραμμενο με βαση το τι μου εχει βγαλει εμενα σαν ατομο και στην αρρωστημένη φαντασια μου. Ελπίζω να σας άρεσε αν και ειμαι σιγουρος Ιθακη-man πως μαλλον σε εχω κανει εξαλλο.