Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Dating Sucks αγρια!

Σημερα θα κλειναμε 10 μηνες και αποφασισα να δεχτω μια προταση που εκρεμουσε τις τελευταιες μερες και να βγω ενα ραντεβου. Να ξορκισω το "κακο", να μην με περνανε για κακομοιρη. Ειπα να βγω να θυμηθω πως ειναι να βγαινεις ραντεβου.

Το παιδι πολυ ωραιο, ενδιαφερον. Πηγαμε αρχικα μια μικρη βολτα και μετα καταληξαμε για ποτο στο Λιμανι. Καλα δεν υπηρχε περιπτωση να βγω ραντεβου σε σχετικο μαγαζι διοτι ηθελα να εκμηδενισω πασα πιθανοτητα να γινει οτιδηποτε παραπανω. Με το που κατσαμε ξεκινησαν οι ερωτησεις, "ποσο εισαι, με τι ασχολεισαι, τι σ'αρεσει να κανεις, κλπ". Ναι δεν ειχαμε γνωριστει σε καποιο site απλα ετυχε να γνωριστουμε εξω. Εγω απαθεστατος οσο ποτε δεν ρωτησα τιποτα. Βασικα γενικα προτιμω να μαθαινω τον αλλον παρα να τον ρωταω πραγματα.

Μετα απο το παιχνιδι των ερωτησεων ηρθε και η "χαριστικη" ερωτηση, "θελεις να προχωρισουμε, εμεις οι δυο?" Καλα εκει τα ειδα ολο, τι αμεσοτητα τι ευθυτητα. Ναι ρε φιλε με ζυγισες καλα-καλα ειδες οτι σου κανω, δεν σου φανηκε περιεργο οτι δεν ενδιαρφερθηκα να σε ρωτησω ουτε ποσο εισαι (και μετανιωσα βασικα μετα που το ρωτησα) και μου πετας αυτην την ατακα? Η απαντηση μου ηταν οτι η ερωτηση του ειναι πολυ αποτομη και πολυ αβολη και δεν μπορω να την απαντησω. Μετα συνεχισαμε τις ερωτησεις. Με ρωτησε αν ειμαι τις σχεση ή της ξεπετας και του απαντησα πως αυτο σηκωνει κουβεντα και λιγοτερη μουσικη. Να μην τα πολυλογω μετα απο κανα 2 ποτα και απειρες ερωτησεις αποφασισαμε να φυγουμε να παμε πουθενα αλλου.

Τι το θελα και δεν το εληξα εκει. Με επιασε σε ενα στενο με στρουμωξε και αρχισε να με φιλαει. Νταξει, δεν αντισταθηκα, αλλα δεν εχω νιωσει πιο κενος στη ζωη μου. Δεν θυμαμαι καν αν ηταν καλο ή κακο φιλι. το μονο του θυμαμαι ηταν ενα κενο. Θα το πω και ας φανω γελοιος, ενιωθα οπως ο Φροντο στον αρχοντα τον δαχτυλιδιων οταν εβαζε το δαχτυλιδι. Ολα γυρω θολα και σκοτεινα. Δεν μπορω να το εξηγησω...

Μετα πηγαμε παραλιακα (που ειχε αρκετο κοσμο) και καθισαμε με μπυρες στον Λευκο Πυργο στα σκαλακια. Ηταν το πιο ασφαλες σημειο ωστε να μη συμβει τιποτα περιεργο παλι. Δεν ξερω αν εχω ή αν δεν εχω ξεπερασει τον αλλον, εχουνε περασει 2 βδομαδες μονο. Οτι δεν ειμαι ετοιμος για αλλη σχεση ειναι βεβαιο. Απλα δεν θελω ετσι αμεσως να κανω οτιδηποτε με οποιονδηποτε. Πραγματικα και ο ιδιος ο Bratt Pit να εσκαγε μυτη στο σπιτι μου ιδρωμενος στην πορτα μου ετοιμος για ολα, θα του δινα μια πετσετα να σκουπιστει αντε και ενα ποτηρι νερο και θα τον εστελνα. Θελω λιγο καιρο να ειμαι με τον εαυτο μου. Να ξεκαθαρισω μεσα μου. Ανυπομονω να περασουν οι μερες να κατεβω Αθηνα να δω το Κατσικακι, να τα πουμε, να τα πιουμε και γενικα να ξεχασυω λιγο...

Το φιναλε της βραδιας -αφου ειχα ξεκαθαρισει 100 φορες οτι δεν προκειται να γινει κατι ή να ερθει σπιτι- τον αφησα να με παει μεχρι το σπιτι, που ετσι κι αλλιως ηταν 5 λεπτα απο κει που καθομασταν. Ακομη και μεχρι που φτασαμε στην εισοδο πιστευε πως θα του πω τελικα να ανεβει. Δεν τον λυπηθηκα καθολου, το ειχα ξεκαθαρισει. Μπηκα σπιτι, εβαλα ενα τραγουδακι να παιζει και αρχισα να γραφω αυτο το ποστ. Δεν φταει το παιδι, δεν φταει η πανσεληνος. Απλα δεν ειμαι ετοιμος για οτιδηποτε ακομα. Τουλαχιστον τωρα το ξερω.

Καλη εβδομαδα να εχουμε :)


Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Συνέντευξη απο ένα χωρισμένο...



Καταρχάς καλησπερα και σε ευχαριστώ πολύ που δέχτηκες να μας μιλήσεις.


Εγω ευχαριστώ.

Λοιπόν θα ξεκινήσω αμεσως, ποσο καιρό κρατησε η σχέση σας;

Περιπου 9 μήνες.

Και ήταν "καλοί" μηνες;

Κοιταξε, ολο αυτο το διαστημα περνουσαμε πολυ όμορφα ακομα και λιγο πριν το τελος. Ευτυχως δεν φτάσαμε στο σημείο να μένουμε μαζι απο συνήθεια και ουτε να γυρνάμε και να λέμε "α, παλι εσυ". Έκανε η σχέση τον κύκλο της και τελείωσε.

Το διάστημα αυτο μένατε μαζί, συνκατοικούσατε δηλαδή;

Όχι αλλα ουσιαστικά μέναμε μαζι, 4 μερες τη βδομαδα τουλάχιστον κοιμόμασταν μαζι, και βρισκόμασταν σχεδόν καθε μερα.

Ποιός πήρε την απόφαση για να τελειώσει αυτη η σχέση; Ποιος έκανε το πρώτο βημα;

Εδω θα σε γελάσω. Δεν μπορώ να πω οτι χωρίσαμε απο κοινού αλλα και ουτε οτι ένας απ'τους 2 ειπε "χωριζουμε". Ειναι λιγο μπερδεμέμενο ακομα.

Πόσο καιρό εχει που χωρίσατε;

Οχι πολυ, μια βδομάδα μονο...(γελια).

Άρα υπαρχει μεγάλη πιθανότητα επανασύνδεσης;

Οχι καμια. Ακόμη και αν στο πισω μέρος του μυαλού μου σκεφτόμουν να γυρισω πίσω όσο περνάνε οι μέρες τοσο πιστέυω πως ειναι καλύτερα έτσι.

Και τι σε κανει να το πιστεύεις αυτο;

Οταν είσαι ερωτευμένος πολυ, βλάπεις κάποια πράγματα διαφορετικά ή δεν τα βλέπεις καθόλου. Κάνοντας ενα βημα πίσω απτη σχεση, βλέπεις οτι ωραιοποιούσες καταστάσεις και έκανες υποχωρήσεις και συμβιβασμούς που σε άλλες περιπτωσεις δεν θα έκανες με καμια κυβέρνηση.

Ναι αλλα για να κρατήσει μια σχέση πρέπει να κάνεις συμβιβασμούς, σωστα;

Σαφώς και πρέπει να κανεις συμβιβασμούς και δεν μετανιώνω στιγμη για τους συμβιβασμούς που έκανα. Απλα απο κάποια στιγμη και μετα αν δεν υπάρχει ανταπόκριση, αρχιζεις και νιώθεις μαλάκας.

Πιστεύεις δηλαδή πως δεν σου άξιζε;

Δεν μου άξιζε η ανταπόκριση ή ο ανθρωπος αυτος; (γελια) Δεν μπορω να σου απαντήσω στην ερωτηση αυτη γιατι δεν θα ειμαι αντικειμενικός, πιστέυω πως πρόσφερα πολυ περισσότερα απ'αυτον. Αλλα αμα ρωτήσεις και τον άλλον θα σου πει το ιδιο για τον ευατό του.

Ενταξει, αλλη ερώτηση. Τι ήταν αυτο που σε τραβηξε σ'αυτον και σε κρατησε μαζι του;

Αρχικά το βλέμμα του, μετα τι με κράτησε δεν ξερω να σου απαντήσω. Περνουσαμε καλα, ένιωθα πολύ διαφορετικά, μου αρεσε να δινω πράγματα που δεν μου το είχε βγαλει κανεις άλλος. Μετα απο κάποια φάση βεβαια αρχισε να με κουραζει αυτό.

Δηλαδη ένιωσες οτι κουράστηκες να δίνεις και να μην παίρνεις;

Οχι, οταν αγαπάς κάποιον δεν κουράζεσαι ποτε να δίνεις, ακομη και οταν δεν παιρνεις. Αποψή μου ετσι. Εκει που κουράζεσαι είναι οταν αυτα που δίνεις δεν υπάρχει αναγνώριση. Δεν ζητησα ποτε να μου πει "σ'ευχαριστώ που μ'αγαπας και κανεις τοσο για μένα" αλλα να καταλαβει πως γουσταρω που τα κανω γι'αυτον επειδη τον γουστάρω.

Πως θα τον χαρακτήριζες με μια φραση ή με μια λεξη;

Κακομαθημένο παιδι!

(γελια) Και γιατι ετσι;

Κοιτα, στο κακομαθημενο ή καλομαθημενο δεν ειμαι σίγουρος, ειναι πολυ λεπτή η διαφορά. Παντως φαίρεται σαν παιδι, γενικα ειναι αφελης που ωρες-ωρες το θεωρείς χαριτωμένο. Αλλα ωρες-ωρες θελεις να το σπάσεις στο ξύλο. (γελια) Ειναι σαν τα παιδάκια που τα στέλνουν οι μαμαδες τους σχολειο και δεν κανουν απολυτως τιποτα, τα περιμένουν ολα απ'αυτες και η μόνη ανταπόκριση και το "ευχαριστω" ερχεται στη γιορτή της μητέρας και αυτο αν τους το θυμίσει η δασκάλα.

(γελια) Εντάξει το πίασαμε. Αν μπορουσες να αλλάξεις κατι πανω του, τι θα ήταν αυτο;

Επειδη το χω προσπαθησει σε καποια φαση στο παρελθον και απετυχα, σου λεω πως δεν γινεται. Τουλαχιστον αν γινει γινεται παρα πολυ δυσκολα. Το σωστο ειναι να διαλέγεις τον ανθρωπο σου και να τον αγαπας οπως ειναι. Ποτε δεν θα βρεις το 100% τελειο. Αλλα αν μπορουσα να αλλαξω κατι πανω του θα ηταν η αντίληψη για τους ανθρωπους γυρω του και να μην τους θεωρει δεδομένους. Δεν μιλαω για μενα προσωπικα αλλα και για τους φιλους και την οικογένεια του.

Παμε σε αλλη ερωτηση, εσυ πως νιωθεις που χωρισες;

Τι να σου πω. Ακομη δεν το χω συνειδητοποιήσει καλα-καλα. Ενταξει το εχω δεχτει μεσα μου, αλλα πολλες φορες πιανω τον εαυτο μου να κοιταει το κινητο περιμένοντας ενα μηνυμα ή να με παρει ο άλλος τηλεφωνο. Ειναι θεμα συνηθειας. Το σιγουρο ειναι πως κοιμάμαι ησυχος τα βραδια ακομη και που ειχα συνηθισει να κοιμαμαι με παρεα, και δεν εννοω το σεξ (γελια).

Αυτο ειναι καλο. Αρα δεν σε εχει παρει καθόλου απο κατω;

Ευτυχως οχι πολυ, παντως ενα μερος της "πικρας" εχω καταφερει να το καταπιέσω μεσα μου συνειδητα. Το μονο που ισως φοβαμαι ειναι να μη "σκασει" αυτο και γυρισει στο κεφαλι μου. Αλλα και παλι πιστευω πως ειμαι δυνατος και μπορω να το αντεξω.

"Ο ερωτας με ερωτα περναει." Ισχυει αυτο;

Ο αλλος εχει ηδη αρχισει να γιατρευεται..(γελια) Δεν ξερω να σου πω, ακομη ειναι νωρις να σκεφτομαι το ενδεχομενο αλλης σχεσης. Προς το παρον θελω να κατσω μονος μου, να χαρω την ελευθερια μου και να δω τους φιλους μου. Ο ερωτικος τομεας δεν με απασχολει καθολου πραγματικα.

Και μια τελευταια ερωτηση για να κλεισουμε, τον αγαπας ακομα;

Φυσικα και τον αγαπω ακομα, τον αγαπω και θα συνεχισω να τον αγαπω. Οτι και να εχει γινει και οτι και να γινει. Η αγάπη δεν χανεται.

Οκ. Σ'ευχαριστουμε πολύ και για το χρόνο σου αλλα και για τα πραγματα που μοιραστηκες μαζί μας, να έχεις ενα υπεροχο απόγευμα.

Εγω σας ευχαριστω πολυ που με ακουσατε.


Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

Ας θυμηθώ και ας ξεχάσω...


Ήταν πρωι και ήταν γιορτή, μπορεί και Κυριακή.

Ο κόσμος πολύς, χαρά παντου, να πετά...

Θυμάμαι σε είχα αγκαλιά, ήταν ζεστα.

Σε είδα ξανα και ξανά και είδα φωτιά σε ματιά σκοτεινά...

Ηρεμία, γαλήνη έκανε περα τη μοναξιά.

Ο χρόνος περνάει, αυτο φοβόμουν,

φοβόμουν μην γινώ ενα με τη βροχή και φυγω.

Η βροχή έγινε χιόνι, αλλα το έλιωνε η καρδιά...

Κάθε φορά πιο δυνατά...

Ώσπου ήρθε η άνοιξη και έγινε χαλάζι.

Μάτωσε η πονεμένη μας κάρδια μα στιγμή δεν σταμάτησε γεναία να χτυπά.

Ηρθε το βραδυ, οπως ερχεται κάθε βραδυ οταν νυχτώνει,

ηταν αλλιώτικο, άγριο, σαν εφιάλτης.

Έτρεξα στον άδειο δρόμο, έτρεξα απο μενα.

Βρήκα τη θαλάσσα, την είπα να με πάρει, να χαθώ στη λήθη...

Και 'κεινη με αρνήθηκε και την αρνηθηκα και γω.

Πίσω απ'τη σιωπή σ'ακουω τώρα.

Γιατι οταν σε κράταγα δεν μου σφηγγες το χέρι?

Γιατι οταν σε χαιδευα εγώ, εσυ κοιμόσουν?

Πως έγινε ο δρόμος μας γκρεμός και η γιορτή ενας θρήνος?

Ανοίγοντας τα σκισμένα μου φτερά, δεν θα κοιτάξω πίσω,

το τέλος θα αφήσω πίσω μου και θα σταθώ.

Μα μόλις γειάουν τα φτερά μου και αναγεννηθω,

σαν άλλος φοίνικας μες στις φωτιές θα λάμψω.

Και τοτε θα 'ναι αργά να 'ρθω να κάτσω στο πλευρό σου.

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

No Title




Σηκώνεσαι αργά, δειλά... Λίγο μουδιασμένα και προχωράς...


Κοιτάς και προχωράς...Που πας? αδιάφορο... συνεχιζεις...


Κλείνεις τα ματια και προχωράς...


Βλέπεις ωραία πράγματα, χαρούμενα...


Σκοτεινιάζει, ολα μοιάζουν ξένα, απειλιτικά...


Και εισαι μόνος... Μονος μες στο θαμπό σκοταδι, το απέραντο σκοτάδι...


Πεφτεις, πεφτεις στην υγρη γη...


Και το βλέπεις εκει, με τα ματια υγρά...


Ειναι μακρια αλλα ειναι κει...


Τρεμοσβήνει μακρια αλλα γαληνια και σε περιμενει...


Και πας προς τα εκεί... Το φως σε περιμένει...


Το φώς μιας νέας ημέρας... Πιο λαμπερης...


Χωρις την ξεθωριασμενη λαμψη της προηγουμενης...


Ειναι κει και συνεχιζεις να προχωρας... Συνεχιζεις...


Το βημα γινεται πιο γρηγορο... Πιο αισιοδοξο...


Τρεχεις βρεγμενος, δυνατος... Η καρδια σου χτυπα δυνατα...


Φτανεις εκει, εισαι πληρης... για ακομα μια φορα πληρης...



Καπου ειχα διαβασει (δεν θυμαμαι που) πως η ζωη ειναι μια ατερμνονη συναρτηση (νομιζω ημιτονοειδης) και μεις απλα περιμενουμε το επομενο μέγιστο.
Εγω απλα λεω πως αν αγγιζεις το ελαχιστο, δηλαδη τον πατο, ο μονος δρομος ειναι να πας επανω, να ανεβεις και μετα ας ξαναπεσεις...Ετσι ειναι η ζωη... :)


Καλη σας μερα :)

Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

Lost And Found...

Γεια και χαρα σας !
Ξερω πως εχω να γραψω εναν ολοκληρο μηνα και σε μερικους απο σας, σας εχω λειψει, με αλλους μιλαω καθημερινα και αλλοι παλυ ουτε καταλαβατε που χαθηκα :Ρ
Τον τελευταιο καιρο λοιπον ειμαι καλα, δεν μου συνεβει κατι ιδιαιτερο απλα με χτυπησε λιγο η ανοιηξ λιγο το γεγονος οτι περνουσα πολυ λιγες ωρες στο σπιτι.
Τα νεα μου λοιπον:
Μεσα στο Μαιο αναθερμανθηκε και βελτιοθηκε η σχεση μου -ολα κυλουν ομαλα-. Περναμε πολλες ωρες μαζι, μαλωνουμε πιο σπανια και γενικα καναμε μια αναθεωρηση σε πολλα θεματα που μας απασχολουσαν.
Με την δουλεια τα ιδια, ακομη να παραιτηθω και να βρω κατι αλλο.
Με τη σχολη τα ιδια, μονο που οσο πλησιαζει η εξεταστικη και οσο ζεστενει ο καιρος τοσο πιο πολυ βαριεμαι να διαβασω...
Η υγεια -ευτυχως- καλα, τα οικονομικα, οπως ολων, δηλαδη γαμησε τα :Ρ
Α! Ξεχασα να σας πω, ξεκινησα γυμναστηριο και το πηρα αρκετα ζεστα, νταξει το φετινο καλοκαιρι ειναι μια ανασα αλλα αμα συνεχισω ετσι του χρονου τετοια εποχη θα ειμαι εξωφυλλο στο Men's Health. Επισης πηρα ποδηλατο και κυκλοφοω ελευθερος στους δρομους της Θεσσαλονικης και καθε βραδυ κοβω βολτες στον ποδηλατοδρομο της παραλιας. Αν και εχω κοντεψει να σκοτωσω 2-3 γιαγιαδες που πεταχτηκαν μπροστα μου στον ποδηλατοδρομο ακομη δεν εχει παθει κανεις τιποτα :Ρ

Αυτα απο μενα για το μηνα που μας περασε, απο τουδε και στο εξης υποσχομαι να γραφω πιο συχνα :)


Υ.Γ. Τελειωσε το Lost....Ευτυχως μου αρεσε το τελος :) αλλα κριμα ρε γαμωτοοοοοο :(