Σημερα θα κλειναμε 10 μηνες και αποφασισα να δεχτω μια προταση που εκρεμουσε τις τελευταιες μερες και να βγω ενα ραντεβου. Να ξορκισω το "κακο", να μην με περνανε για κακομοιρη. Ειπα να βγω να θυμηθω πως ειναι να βγαινεις ραντεβου.
Το παιδι πολυ ωραιο, ενδιαφερον. Πηγαμε αρχικα μια μικρη βολτα και μετα καταληξαμε για ποτο στο Λιμανι. Καλα δεν υπηρχε περιπτωση να βγω ραντεβου σε σχετικο μαγαζι διοτι ηθελα να εκμηδενισω πασα πιθανοτητα να γινει οτιδηποτε παραπανω. Με το που κατσαμε ξεκινησαν οι ερωτησεις, "ποσο εισαι, με τι ασχολεισαι, τι σ'αρεσει να κανεις, κλπ". Ναι δεν ειχαμε γνωριστει σε καποιο site απλα ετυχε να γνωριστουμε εξω. Εγω απαθεστατος οσο ποτε δεν ρωτησα τιποτα. Βασικα γενικα προτιμω να μαθαινω τον αλλον παρα να τον ρωταω πραγματα.
Μετα απο το παιχνιδι των ερωτησεων ηρθε και η "χαριστικη" ερωτηση, "θελεις να προχωρισουμε, εμεις οι δυο?" Καλα εκει τα ειδα ολο, τι αμεσοτητα τι ευθυτητα. Ναι ρε φιλε με ζυγισες καλα-καλα ειδες οτι σου κανω, δεν σου φανηκε περιεργο οτι δεν ενδιαρφερθηκα να σε ρωτησω ουτε ποσο εισαι (και μετανιωσα βασικα μετα που το ρωτησα) και μου πετας αυτην την ατακα? Η απαντηση μου ηταν οτι η ερωτηση του ειναι πολυ αποτομη και πολυ αβολη και δεν μπορω να την απαντησω. Μετα συνεχισαμε τις ερωτησεις. Με ρωτησε αν ειμαι τις σχεση ή της ξεπετας και του απαντησα πως αυτο σηκωνει κουβεντα και λιγοτερη μουσικη. Να μην τα πολυλογω μετα απο κανα 2 ποτα και απειρες ερωτησεις αποφασισαμε να φυγουμε να παμε πουθενα αλλου.
Τι το θελα και δεν το εληξα εκει. Με επιασε σε ενα στενο με στρουμωξε και αρχισε να με φιλαει. Νταξει, δεν αντισταθηκα, αλλα δεν εχω νιωσει πιο κενος στη ζωη μου. Δεν θυμαμαι καν αν ηταν καλο ή κακο φιλι. το μονο του θυμαμαι ηταν ενα κενο. Θα το πω και ας φανω γελοιος, ενιωθα οπως ο Φροντο στον αρχοντα τον δαχτυλιδιων οταν εβαζε το δαχτυλιδι. Ολα γυρω θολα και σκοτεινα. Δεν μπορω να το εξηγησω...
Μετα πηγαμε παραλιακα (που ειχε αρκετο κοσμο) και καθισαμε με μπυρες στον Λευκο Πυργο στα σκαλακια. Ηταν το πιο ασφαλες σημειο ωστε να μη συμβει τιποτα περιεργο παλι. Δεν ξερω αν εχω ή αν δεν εχω ξεπερασει τον αλλον, εχουνε περασει 2 βδομαδες μονο. Οτι δεν ειμαι ετοιμος για αλλη σχεση ειναι βεβαιο. Απλα δεν θελω ετσι αμεσως να κανω οτιδηποτε με οποιονδηποτε. Πραγματικα και ο ιδιος ο Bratt Pit να εσκαγε μυτη στο σπιτι μου ιδρωμενος στην πορτα μου ετοιμος για ολα, θα του δινα μια πετσετα να σκουπιστει αντε και ενα ποτηρι νερο και θα τον εστελνα. Θελω λιγο καιρο να ειμαι με τον εαυτο μου. Να ξεκαθαρισω μεσα μου. Ανυπομονω να περασουν οι μερες να κατεβω Αθηνα να δω το Κατσικακι, να τα πουμε, να τα πιουμε και γενικα να ξεχασυω λιγο...
Το φιναλε της βραδιας -αφου ειχα ξεκαθαρισει 100 φορες οτι δεν προκειται να γινει κατι ή να ερθει σπιτι- τον αφησα να με παει μεχρι το σπιτι, που ετσι κι αλλιως ηταν 5 λεπτα απο κει που καθομασταν. Ακομη και μεχρι που φτασαμε στην εισοδο πιστευε πως θα του πω τελικα να ανεβει. Δεν τον λυπηθηκα καθολου, το ειχα ξεκαθαρισει. Μπηκα σπιτι, εβαλα ενα τραγουδακι να παιζει και αρχισα να γραφω αυτο το ποστ. Δεν φταει το παιδι, δεν φταει η πανσεληνος. Απλα δεν ειμαι ετοιμος για οτιδηποτε ακομα. Τουλαχιστον τωρα το ξερω.
Καλη εβδομαδα να εχουμε :)
Το παιδι πολυ ωραιο, ενδιαφερον. Πηγαμε αρχικα μια μικρη βολτα και μετα καταληξαμε για ποτο στο Λιμανι. Καλα δεν υπηρχε περιπτωση να βγω ραντεβου σε σχετικο μαγαζι διοτι ηθελα να εκμηδενισω πασα πιθανοτητα να γινει οτιδηποτε παραπανω. Με το που κατσαμε ξεκινησαν οι ερωτησεις, "ποσο εισαι, με τι ασχολεισαι, τι σ'αρεσει να κανεις, κλπ". Ναι δεν ειχαμε γνωριστει σε καποιο site απλα ετυχε να γνωριστουμε εξω. Εγω απαθεστατος οσο ποτε δεν ρωτησα τιποτα. Βασικα γενικα προτιμω να μαθαινω τον αλλον παρα να τον ρωταω πραγματα.
Μετα απο το παιχνιδι των ερωτησεων ηρθε και η "χαριστικη" ερωτηση, "θελεις να προχωρισουμε, εμεις οι δυο?" Καλα εκει τα ειδα ολο, τι αμεσοτητα τι ευθυτητα. Ναι ρε φιλε με ζυγισες καλα-καλα ειδες οτι σου κανω, δεν σου φανηκε περιεργο οτι δεν ενδιαρφερθηκα να σε ρωτησω ουτε ποσο εισαι (και μετανιωσα βασικα μετα που το ρωτησα) και μου πετας αυτην την ατακα? Η απαντηση μου ηταν οτι η ερωτηση του ειναι πολυ αποτομη και πολυ αβολη και δεν μπορω να την απαντησω. Μετα συνεχισαμε τις ερωτησεις. Με ρωτησε αν ειμαι τις σχεση ή της ξεπετας και του απαντησα πως αυτο σηκωνει κουβεντα και λιγοτερη μουσικη. Να μην τα πολυλογω μετα απο κανα 2 ποτα και απειρες ερωτησεις αποφασισαμε να φυγουμε να παμε πουθενα αλλου.
Τι το θελα και δεν το εληξα εκει. Με επιασε σε ενα στενο με στρουμωξε και αρχισε να με φιλαει. Νταξει, δεν αντισταθηκα, αλλα δεν εχω νιωσει πιο κενος στη ζωη μου. Δεν θυμαμαι καν αν ηταν καλο ή κακο φιλι. το μονο του θυμαμαι ηταν ενα κενο. Θα το πω και ας φανω γελοιος, ενιωθα οπως ο Φροντο στον αρχοντα τον δαχτυλιδιων οταν εβαζε το δαχτυλιδι. Ολα γυρω θολα και σκοτεινα. Δεν μπορω να το εξηγησω...
Μετα πηγαμε παραλιακα (που ειχε αρκετο κοσμο) και καθισαμε με μπυρες στον Λευκο Πυργο στα σκαλακια. Ηταν το πιο ασφαλες σημειο ωστε να μη συμβει τιποτα περιεργο παλι. Δεν ξερω αν εχω ή αν δεν εχω ξεπερασει τον αλλον, εχουνε περασει 2 βδομαδες μονο. Οτι δεν ειμαι ετοιμος για αλλη σχεση ειναι βεβαιο. Απλα δεν θελω ετσι αμεσως να κανω οτιδηποτε με οποιονδηποτε. Πραγματικα και ο ιδιος ο Bratt Pit να εσκαγε μυτη στο σπιτι μου ιδρωμενος στην πορτα μου ετοιμος για ολα, θα του δινα μια πετσετα να σκουπιστει αντε και ενα ποτηρι νερο και θα τον εστελνα. Θελω λιγο καιρο να ειμαι με τον εαυτο μου. Να ξεκαθαρισω μεσα μου. Ανυπομονω να περασουν οι μερες να κατεβω Αθηνα να δω το Κατσικακι, να τα πουμε, να τα πιουμε και γενικα να ξεχασυω λιγο...
Το φιναλε της βραδιας -αφου ειχα ξεκαθαρισει 100 φορες οτι δεν προκειται να γινει κατι ή να ερθει σπιτι- τον αφησα να με παει μεχρι το σπιτι, που ετσι κι αλλιως ηταν 5 λεπτα απο κει που καθομασταν. Ακομη και μεχρι που φτασαμε στην εισοδο πιστευε πως θα του πω τελικα να ανεβει. Δεν τον λυπηθηκα καθολου, το ειχα ξεκαθαρισει. Μπηκα σπιτι, εβαλα ενα τραγουδακι να παιζει και αρχισα να γραφω αυτο το ποστ. Δεν φταει το παιδι, δεν φταει η πανσεληνος. Απλα δεν ειμαι ετοιμος για οτιδηποτε ακομα. Τουλαχιστον τωρα το ξερω.
Καλη εβδομαδα να εχουμε :)