Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010

Εξόρμηση στην Αθήνα





Μόλις χτες επεστρεψα απο το ταξιδάκι μου στην Αθήνα και είπα να σας "εξομολογηθώ" πως τα πέρασα.
Πριν παω δεν περνουσαν οι ωρες για να φυγω, λιγο η εξεταστικη που ηθελα να τελειωσει, λγιο που με ειχε κουρασει η Θεσσαλονίκη, λιγο που ηθελα να ξεφυγω απ'ολα και απ'ολους.

Το πρωτο βραδυ οπως θα ξερετε καποιοι που διαβασατε το προηγουμενο ποστ, συναντηθηκα με τον πρωτο μου ερωτα (!) τον ανυπερβλητο. Εκτος απο αυτο δεν βγηκαμε απτο σπιτι με το Κατσικι αλλα αραξαμε μεσα γιατι την αλλη μερα παρεδιδε μια εργασια.

Ετσι η δευτερη μερα ξεκινησε παραδινοντας την εργασια και επιστροφη στο σπιτι για υπνο διοτι το ειχαμε ξενυχτισει λιγο. Το βραδακι ειχαμε κανονισει για ποτακι με κατι φιλους στο Γκαζι οπου ειχα πει και στον πρωην αν μπορεσει να ερθει αλλα τελικα δεν καταφερε να μας κανει την τιμη να ερθει να μας βρει. Ξινισε βεβαια λιγακι γιατι μετα ειχαμε κανονισει να παμε Sodade. Οταν λοιπον πηγαμε απο κει, παρατησρησα πως στην πρωτευουσα το καμακι ειναι διαφορεικο. Αμα σε γουσταρει καποιος απλως σου ριχνει αρκετες ματιες και αμα δει πως μιλας με κανα γνωστο και δεν εχει ματωσει καμια μυτη στο ταβανι μπορει και να ρωτησει ποιος εισαι με εμμεσο παντα τροπο. Βεβαια υπαρχουν και οι τολμηροι, οι οποιοι αφου θα σε κοιταζουν καμια ωρα θα ερθουν να σου μιλησουν αφου βρουν κατι σχετικα εξυπνο ωστε να σου πιασουν την κουβεντα. Τωρα θα μου πειτε και σεις, γιατι δεν πηγαινα να μιλησω εγω. Και απαντω. Δεν ηθελα να ψαχτω και δεν ηταν και ο λογος αυτος που κατεβηκα Αθηνα, αλλα ηθελα να ερθει καποιος να μου τα ριξει, ετσι για να μου φτιαξει τη διαθεση. Το οποιο εγινε κιολας αλλα ημουν φιλικος προς χλιαρος. Αλλα σε καμια περιπτωση αγενης ή σνομπ.

Την τριτη ημερα, πηγαμε για καφεδακι στο γκαζι (παααααλι εκει?) οπου συναντησα εναν πολυ καλο μου φιλο ο οποιος ειναι φανταρος και ειχα να τον δω περιπου 2 μηνες. Μετα τον καφε πηγαμε στην πλατεια οπου ειχε μια εκδηλωση ελευθερης εκφραση (
Say It On A T-Shirt) για το οποιο θα σας μιλησω σε αλλο ποστ. Εκει το Κατσικακι κεραυνοβοληθηκε λιγο απ'τον φτερωτο θεο και μενα μου σπασανε τα νευρα διοτι πεινουσα σα λυκος αλλα δεν ηθελα να το αφησω μονο του. Το βραδυ κλασικα Sodade, και δεν παραπονιεμαι, πολυ ωραιος κοσμος, πολυ στριμοξιδι και το ειχα αχτι καιρο να παω στο εν λογω μαγαζι. Μολις εχουμε παει και εχουμε κατσει στο πισω stage για αρχη, εγω βγαινω στην αυλη να κανω ενα τηλεφωνο. Οπως περναω ποιον βλεπω? Στο ποστ που εχω κανει με τους γκομενους του 2009, το νουμερο 1, τον Κ. Ειχα να τον δω απο τον Αυγουστο και για να πω την αληθεια τον ειχα ξεχασει λιγο και δεν του ειχα πει οτι θα κατεβαινα Αθηνα. Μολις ειδωθηκαμε "αστραψαμε" και οι 2. Μου λεει τι εκπλκηξη ειναι αυτη, του λεω και γω πως τελευταια στιγμη το κανονισα και ηρθα και παω να κανω τηλεφωνο. Επιστρεφω και διωχνει διακριτικα τον φιλο του για να μιλησουμε. Ε μιλαμε περι ανεμων και υδατων και λεμε να παμε την αλλη μερα για καφε γιατι του 'χα λειψει και ηθελε να με δει.

4η Μερα. Εχουμε σαπισει στον υπνο με το κατσικι και γυρω στις 5 το απογευμα χτυπαει το κινητο μου. Το σηκωνω και ακουω μια γνωστη φωνη να μου λεει "ξυπνα, ξυπνα να παμε για καφε". Ηταν ο Κ. μες την τρελη χαρα να με ξυπνησει να παμε για καφε. Σηκωθηκαμε με το Κατσικι να ετοιμαστουμε να παμε να τον βρουμε. Αν και φροντισε και πηγε για καφε σε μερος 10 λεπτα απο κει που μεναμε εμεις, καναμε μιαμιση ωρα να παμε αλλα δεν περιαζει. Την επομενη εφευγε για διακοπες/δουλειες και ηθελε να βρεθουμε γιατι μετα ενας θεος ξερει ποτε θα ξανασυνατηθουμε. Μετα τον καφε αραξαμε και παλι σπιτι να ξεκουραστουμε και να τα πουμε(με το Κατσικι εννοω). Καποια στιγμη το βραδυ ηρθε ο πρωην ( ο πρωτος που πρεπει να του βρουμε παρατσουκλι για να μην τον μπερδευουμε) και πηγαμε βολτα για ενα 2ωρακι παλι.


5η μερα ειχα κανονισει σχεδον ολη τη μερα να δω συμμαθητες και κολητους που μενουν Αθηνα και τοσες μερες δεν ειχαμε βρεθει. Το βραδακι μετα απο μερικα υποβρυχια στον Ιστιοπλοικο στο Μικρολιμανο, βρεθηκα που αλλου, (οποιος το βρει κερδιζει παγωτο!!!) οπου ειχε Ελληνικη βραδια. Ειμασταν γυρω στα 10 ατομα παρεα, φιλοι του Κατσικιου και λοιποι θαμωνες. Περασαμε ωραια, χορεψαμε, ηπιαμε. Οταν γυρισαμε το πρωι στο σπιτι ετοιμασα τα πραγματα μου και πηρα το δρομο της επιστροφης, μην ξυπνησουμε 5 το απογευμα παλι κ φτασω αγρια μεσανυχτα Θεσσαλονικη και κοιμηθηκα στο λεωφορειο.

Εντυπωσεις τωρα.

1η και κυρια. Πως μπορουν στην Αθηνα μετα απο ξενυχτι (στο γκαζι τουλαχιστον) να την βγαζουν με σφολιατες και μπακετες? Εμεις εδω πανω αν δεν παμε ενα Κατερινιωτη* αντε ενα Σαββικο* μετα το ξενυχτι δεν μπρουμε να κοιμηθουμε. (*24ωρα σουβλατζιδικα στα Λαδαδικα) Μου ειπε το Κατσικι πως υπαρχουν και βρωμικα αλλα ποιος τρεχει να τα βρει?

2η) Το καμακι απ'τους γκομενους. Ολοι οσοι μου την πεσανε μου ζητησανε facebook. Εχουμε και τηλεφωνα ρε φιλε. Δηλαδη ποσο προχω ειναι αυτο και ποσο πισω ειμαι εγω... Μου φανηκε πολυ παραξενο. Δεν λεω, ειναι πρακτικο γιατι με ενα κλικ μαθαινεις τα παντα για τον αλλον, αλλα πες οτι ανταλαξαμε fb και κανονιζουμε μεσω αυτου για καφε/ποτο. Τι θα χουμε να πουμε αν εχεις κατσει και εχεις ψαρεψει τα παντα για μενα και γω τα παντα για σενα? Εγω το χω πει, ο ρομαντισμος και ο ερωτισμος ειναι ειδη υπο εξαφανιση σε κινδυνο, μην πω πως εχουν αφανιστει ηδη και γινω κακος...

Αυτα εν ολιγης συνεβησαν στο ταξιδακι μου στην Αθηνα, οποιος θελει να μαθει λεπτομεριες ας ερθει να βγουμε για καφε να του τα πω. Φιλια πολλα :Ρ


Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010

Σαν να μην περασε μια μερα...



Οχι, οχι δεν τα ξαναβρηκαμε με τον πρωην, ο τιτλος παει αλλου.

Χτες το απογευματάκι εφτασα Αθήνα, τελείωσα με την εξεταστική και ειπα να κατεβω να δω μερικους φίλους που ειχα να δω καιρο και να περάσω μερικες μέρες με το Κατσικακι που μου ειχε λειψει πολυ.

Πηρα λοιπον που λετε το Κτελ και κατεβηκα. Εφτασα και αφου καναμε λιγη βολτα στο κεντρο της Αθηνας πηγαμε σπιτι να αραξουμε και να τελειωσει μια εργασια που ειχε. Οταν νυχτωσε λιγο χτυπαει τηλεφωνο με απόκρυψη. Το σηκωνω και ήταν ο πρωτος μου 'ερωτας, ο μοναδικός, οανυπερβλητος :Ρ Του ειχα πει πριν απο λιγο καιρο πως θα κατεβω Αθηνα μολις τελιωσω την εξεταστικη και αν βολεψει να βρεθουμε να τα πουμε, του ειχα πει μαλιστα πως θα κατεβω με το "αμορε" και ηταν καπως διστακτικος. Με παιρνει τηλεφωνο που λετε, αρχιζουμε τα κλασσικα "τι κανεις, να ηρθα, να εφτασα κλπ". Δεν ειχα σκοπο να βγω και να αφησω το Κατσικι μονο του και επειδη ηθελα να τον δω τον ρωτησα αν μπορει να ερθει απο δω. Μου ειπε πως ειναι στην αλλη ακρη της Αθηνας αλλα θελει πολυ να με δει και μολις τελειωσει την προπονηση θα ερθει απο δω. Κατα τις 12μιση με ξαναπαιρνει να μου πει πως εφτασε αλλα επειδη ντρεπεται λιγο να μην ερθει απο το σπιτι και να παμε καμια βολτα στην περιοχη. Ετσι και εγινε. Εδω πρεπει να σημειωθει πως ειχαμε να βρεθουμε 3μιση χρονια απο κοντα. Παω στο σημειο που δωσαμε Ραντεβου και προσπαθω να τον βρω. Ηταν στο αμαξι και προσπαθουσε να παρκαρει (εχει κανα χρονο που εβγαλε διπλωμα και ειχε λιγο ανχος :Ρ) και δεν ημουν και 100% σιγουρος πως ειναι αυτος. Τεσπα βεβαιωνομαι πως ειναι αυτος, προχωραω προς τα κει, με κοιταει τον κοιταω και βγαινει απ'το αμαξι. Πραγματικα ε....Σαν να μην περασε μια μερα. Και δεν μιλαω για την εμφανιση ή το στυλακι, μιλαω για το βλεμα, την αισθηση, την αυρα... Πηραμε μπυρες και πηγαμε σε κατι σκαλακια πιο περα να τα πουμε.

Πραγματικα δεν υπηρχε, σαν να ειχαμε να βρεθουμε 100 χρονια και συναμα σαν να εχουμε να τα πουμε απο χτες. γενικα ολο αυτο το διαστημα οσες φορες ηρθα Αθηνα δεν πολυβολευε να βρεθουμε και μια φορα τσακωθηκαμε κιολας επειδη του πα τελευταια στιγμη πως κατεβηκα. Αλλα γενικα μιλουσαμε ανα καποιες φασεις στο τηλεφωνο. Μιλησαμε για τις ζωες μας,πως παει, τι εγινε, τι θα γινει και γενικα περι ανεμων και υδατων. Με ρωτησε που ειναι το αμορε, του ειπα οτι χωρισα και γενικα μερικα πραγματα πανω στη σχεση. Οσο μιλουσαμε τα ματια του ενος ηταν καρφωμενα στα ματια του αλλου. (Μαλερ αν διαβαζεις το ποστ και βαρεθηκες ηδη στο λεω απο τωρα δεν ειχε σεξ ή οτιδηποτε τετοιο η καταληξη :Ρ) Μετα το γυρισαμε στις αναμηνησεις, τι ειχαμε περασει "τοτε", τι ωραια που ηταν ποσο ομορφα περνουσαμε κλπ κλπ κλπ. Θα μου πειτε και σεις αν περνουσατε καλα γιατι χωρισατε ρε παιδια? Επειδη ειναι δυσκολη η γαμω-αποσταση Αθηνα-Σαλονικη και προτιμησαμε την "ευκολη" οδο. Δεν βαριεσαι. Δεν μπορω να πω πως ξυπνησε παλι ο ερωτας μου γι'αυτον, διοτι ποτε δεν ειχε σβησει ποτε τελειως. Ειχαμε αποφασισει πως δεδομενων των συνθηκων και μιας και δεν μπορουμε να ειμαστε μαζι, κανουμε ο καθενας τη ζωη του, κοιταμε να περναμε καλα και αν το φερει η μοιρα ξανα, να ειμαστε μαζι. Πολυ παιδικο ακουγεται, πολυ ονειροπολο. Ετσι πιστευα και γω απο καποια φαση και μετα. Αλλα η μεγαλυτερη αποδειξη ηρθε χτες. Οπως ειπα και πριν μετα απο 3 χρονια, που θεωρειται ενα σεβαστο διαστημα, που μεσολαβησαν τοσα και τοσα στις ζωες και των 2, καθομαστε οπως παλια και ενω μιλανε τα στοματα, τα ματια μιλανε περισσοτερο. Περασαμε ενα 2ωρο μαζι και μετα γυρισα σπιτι.

Λυπαμαι που το λεω αλλα οτι δεν καταφερε να με κανει να νιωσω "ο προηγουμενος", με εκανε να τα νιωσω ολα με ενα βλεμμα ο αλλος, ο πρωτος. Θα μου πειτε πως η πρωτη αγαπη δεν πεθαινει, πως ειμαι ακομα απο τοοοοτε κολημενος μαζι του. Εγω θα σας πως ναι, η πρωτη αγαπη δεν πεθαινει, οχι ομως πως ημουν ακομα κολημενος. Το ειχαμε ξεπερασει αυτο καιρο πριν. Ερωτες περασανε αρκετοι απο τοτε. Αυτο που πιστευω πως ενα κομματι του ενος εχει φωλιασει μεσα στον αλλο και αντιστροφως. Το στορι αυτο ειναι κατι σαν την ταινια "το ημερολογιο", ετσι νομιζω τουλαχιστον (ή θελω να νομιζω:Ρ). Ελπιζω να τα πουμε λιγο ακομα πριν φυγω απο Αθηνα αλλα ακομα και να μη γινει αυτο, μου ειναι αρκετο, εμεις να μαστε καλα :)

Υ.Γ. Καλο μηνα σε ολους και να ειστε παντα τοσο ευτυχισμενοι οσο ειμαι εγω απο χτες το βραδυ, Καλο σαββατοκυριακο :)