Όνειρο Φθινοπωρινής Νυκτός

Λίγη ωρα πρίν φύγω για δουλειά θα σας πω το χτεσινοβραδινό μου ονειρο.

Δεν ξερω αν σας ενδιαφέρει, δεν με νοιαζει καν αν σας ενδιαφέρει...Εγω θα το πω.

Λοιπον έχουμε και λέμε:

Ειμαστε που λετε ο ελφακος και εγω σε ενα περιπτερο. Ο Ελφακος καθοταν μεσα στο περιπτερο, πιθανον ηταν δικο του ή το είχαμε απο κοινού, θα σας γελάσω. Εγω καθόμουν σε μια καρεκλα σαν ξαπλώστρα εξω απ'το περίπτρο και "λιαζομανε". Περνουσαν διαφοροι και διαφορες και ψωνιζανε τσιγαρα περιοδικα και τα λοιπα και μεις καναμε απλα χαβαλαε και γελουσαμε. Σε καποια φαση σκαει μυτη μια θεια η οποια νομιζω πηρε 3 περιοδικα. Οταν πηγε να φύγει σκαει μυτη ο Γιώργος Τσαλικης ο ιδιος!!! Ω ναι, και οπως ειναι φυσικο αναστατωθηκαμε με τη φιλη! Παει στη θεια και τις περνει κατι χαρτια που ειχε στα χερια σαν δελτια Στοιχηματος της τα σκιζει και της τα πεταει κατω και την μαλωνει για κατι που δεν καταλαβαμε. Η Τυπισα πρεπει να ητανε θεια του απ'οτι καταλαβα. Ε μετα τη λυπαται που τη στεναχωρεσαι και σκυβει να της μαζεψει τα χαρτακια. Ευθυς αμέσως πεταγωμαστε με τον Ελφακο και παμε να τον βοηθησουμε. Εδω να σημειωθει πως ειχα γνωρισει τον Γιωργο Τσαλικη πριν απο 3 χρονια που τραγουδουσε στο Φιξ εδω στη Σαλονικη με τη Χρυσπα οταν ειχα παει για αυτογραφο. Οπως σηκομαι να του δωσω τα χαρτακια απο κατω γυρναει ο Τσαλικης και μου λεει "Σ'ευχαριστω GeminiCious, τι λεει, τι κανεις?". Κοκαλο εγω, του απανταω καλα, μου χαμογελαει και φευγει με τη θεια και μεις με τον Ελφακο γυρναμε στο περιπτερο. Καθως προχωραμε προς το περιπτερο γυριζει ο Ελφακος και μου λεει " Σ'ευχαριστω GeminiCious??? τι λεει, τι κανεις??????" τον κοιταω εγω περιεργα και συνεχιζει "Πριν 3 χρονια σε γνωρισε οταν πηγες για αυτογραφο και σε θυμαται και σε ρωταει και τι κανεις?????" σε εξαλλη κατασταση. Τον ρωταει τι επαθε και μου λεει "Ασε με μωρη δεν μπορω, εμενα σημασια δεν μου δωσε και σενα " Σ'ευχαριστω GeminiCious???" δεν μπορω μ'εκανε εξαλλη!!!" και γυρισαμε στα ποστα μας στο περιπτερο εγω πνιγμενος απ'τις τυψεις αλλα και εξτασιασμενος που με θυμηθηκε ο Τσαλικης και η φιλη πολυ εξαλλη...Μετα δεν θυμαμαι γιατι ξυπνησα...

Και ερωτω...Τι συμπερασμα να βγαλω απ'αυτο το ονειρο?

Αϊ Εμ Μπάκ!

Και ναι αγαπητά μου blogοπουλα μετα απο 2 μηνες απουσιας ειμαι και παλι εδω. Μετα απο ενα απιστευτα σαπιο καλοκαιρι... Οι φημες λενε οτι κλεφτηκα με εναν Νορβηγο τουριστα και αφησα για παντα την Ψωροκωσταινα... Αλλες φημες ειπανε οτι μου εφαγε η γατα το ποντικι ΚΑΙ το πληκτρολογιο αλλα βγαινω ενωπιον σας και τα διαψευδω ΟΛΑ....

Η απουσια μου λοιπον οφειλεται στην απιστευρη βαρεμαρα που κυριολεκτικα με σαπισε αυτο το καλοκαιρι και στο οτι ειχα ανακατεψει πολλα πραγματα και μετα βιας με εβλεπε πολλες φορες και το σπιτι μου. Διακοπες με τον ορο "διακοπες" δεν πηγα να πω την αληθεια. Λιγο Χαλκιδικι και καμια βουτια στην Πισινα της περιοχης. Εψαχνα να βρω καινουργια δουλεια ωστε να φυγω απ' την παλια. Εν μερη τα καταφερα, ανεβηκα στην πηγη, ηπια νερο αλλα τελικα με κατεβασανε... Μαλλον αυτο σηκωνει ενα post απο μονο του γιατι θελω να καταγγειλω 5-6 πραματακια! Τελικα επεστρεψα στην παλια καλη δουλεια και εκατσα στ' αυγα μου. Προς το παρον τουλαχιστον.
Ο Αυγουστος σε σχεση με τον Ιουλιο ηταν απιστευτα πιο ζεστος (για να μην θυμηθω τον Ιουνιο που θυμιζε Μαιο...) και γενικα λιγο "κουλος" μηνας και εκλεισε λιγο περιεργα για να υποδεχτει εναν πιο "ΚΟΥΛΟ" Σεπτεμβρη.... Αλλα δεν βαριεσαι, ολα στη ζωη ειναι.

Γενικα το καλοκαιρι αυτο δεν εγινε κατι συνταρακτικο ή αξιο να αναφερθει... Περα του οτι περασε απο δω μερικες μερουλες ο Ελφακος που ειχαμε να βρεθουμε απ'τις αρχες ακομα του καλοκαιριου και ο Ιθακη-man (ο οποιος απ'οτι ειδα το αποσιωποιησε τελειως και δεν το χει αναφερει πουθενα, οποτε το χω αποκλειστικοτητα :Ρ).

Παντως αν εξαιρεσουμε τον Σεπτεμβρη που ξεκινησε λιγο στραβα και μαλλον θα συνεχισει ετσι, εχω ενα feeling οτι ο φετινος χειμωνας θα εχει πολυ ενδιαφερον και γενικα θα γινουν πολλα... Το νιωθω :)

Τεσπα... Αυτα προς το παρον... Τα λεμε συντομα... :)

Εξόρμηση στην Αθήνα

Μόλις χτες επεστρεψα απο το ταξιδάκι μου στην Αθήνα και είπα να σας "εξομολογηθώ" πως τα πέρασα. Πριν παω δεν περνουσαν οι ωρες για να φυγω, λιγο η εξεταστικη που ηθελα να τελειωσει, λγιο που με ειχε κουρασει η Θεσσαλονίκη, λιγο που ηθελα να ξεφυγω απ'ολα και απ'ολους.

Το πρωτο βραδυ οπως θα ξερετε καποιοι που διαβασατε το προηγουμενο ποστ, συναντηθηκα με τον πρωτο μου ερωτα (!) τον ανυπερβλητο. Εκτος απο αυτο δεν βγηκαμε απτο σπιτι με το Κατσικι αλλα αραξαμε μεσα γιατι την αλλη μερα παρεδιδε μια εργασια.

Ετσι η δευτερη μερα ξεκινησε παραδινοντας την εργασια και επιστροφη στο σπιτι για υπνο διοτι το ειχαμε ξενυχτισει λιγο. Το βραδακι ειχαμε κανονισει για ποτακι με κατι φιλους στο Γκαζι οπου ειχα πει και στον πρωην αν μπορεσει να ερθει αλλα τελικα δεν καταφερε να μας κανει την τιμη να ερθει να μας βρει. Ξινισε βεβαια λιγακι γιατι μετα ειχαμε κανονισει να παμε Sodade. Οταν λοιπον πηγαμε απο κει, παρατησρησα πως στην πρωτευουσα το καμακι ειναι διαφορεικο. Αμα σε γουσταρει καποιος απλως σου ριχνει αρκετες ματιες και αμα δει πως μιλας με κανα γνωστο και δεν εχει ματωσει καμια μυτη στο ταβανι μπορει και να ρωτησει ποιος εισαι με εμμεσο παντα τροπο. Βεβαια υπαρχουν και οι τολμηροι, οι οποιοι αφου θα σε κοιταζουν καμια ωρα θα ερθουν να σου μιλησουν αφου βρουν κατι σχετικα εξυπνο ωστε να σου πιασουν την κουβεντα. Τωρα θα μου πειτε και σεις, γιατι δεν πηγαινα να μιλησω εγω. Και απαντω. Δεν ηθελα να ψαχτω και δεν ηταν και ο λογος αυτος που κατεβηκα Αθηνα, αλλα ηθελα να ερθει καποιος να μου τα ριξει, ετσι για να μου φτιαξει τη διαθεση. Το οποιο εγινε κιολας αλλα ημουν φιλικος προς χλιαρος. Αλλα σε καμια περιπτωση αγενης ή σνομπ.

Την τριτη ημερα, πηγαμε για καφεδακι στο γκαζι (παααααλι εκει?) οπου συναντησα εναν πολυ καλο μου φιλο ο οποιος ειναι φανταρος και ειχα να τον δω περιπου 2 μηνες. Μετα τον καφε πηγαμε στην πλατεια οπου ειχε μια εκδηλωση ελευθερης εκφραση (Say It On A T-Shirt) για το οποιο θα σας μιλησω σε αλλο ποστ. Εκει το Κατσικακι κεραυνοβοληθηκε λιγο απ'τον φτερωτο θεο και μενα μου σπασανε τα νευρα διοτι πεινουσα σα λυκος αλλα δεν ηθελα να το αφησω μονο του. Το βραδυ κλασικα Sodade, και δεν παραπονιεμαι, πολυ ωραιος κοσμος, πολυ στριμοξιδι και το ειχα αχτι καιρο να παω στο εν λογω μαγαζι. Μολις εχουμε παει και εχουμε κατσει στο πισω stage για αρχη, εγω βγαινω στην αυλη να κανω ενα τηλεφωνο. Οπως περναω ποιον βλεπω? Στο ποστ που εχω κανει με τους γκομενους του 2009, το νουμερο 1, τον Κ. Ειχα να τον δω απο τον Αυγουστο και για να πω την αληθεια τον ειχα ξεχασει λιγο και δεν του ειχα πει οτι θα κατεβαινα Αθηνα. Μολις ειδωθηκαμε "αστραψαμε" και οι 2. Μου λεει τι εκπλκηξη ειναι αυτη, του λεω και γω πως τελευταια στιγμη το κανονισα και ηρθα και παω να κανω τηλεφωνο. Επιστρεφω και διωχνει διακριτικα τον φιλο του για να μιλησουμε. Ε μιλαμε περι ανεμων και υδατων και λεμε να παμε την αλλη μερα για καφε γιατι του 'χα λειψει και ηθελε να με δει.

4η Μερα. Εχουμε σαπισει στον υπνο με το κατσικι και γυρω στις 5 το απογευμα χτυπαει το κινητο μου. Το σηκωνω και ακουω μια γνωστη φωνη να μου λεει "ξυπνα, ξυπνα να παμε για καφε". Ηταν ο Κ. μες την τρελη χαρα να με ξυπνησει να παμε για καφε. Σηκωθηκαμε με το Κατσικι να ετοιμαστουμε να παμε να τον βρουμε. Αν και φροντισε και πηγε για καφε σε μερος 10 λεπτα απο κει που μεναμε εμεις, καναμε μιαμιση ωρα να παμε αλλα δεν περιαζει. Την επομενη εφευγε για διακοπες/δουλειες και ηθελε να βρεθουμε γιατι μετα ενας θεος ξερει ποτε θα ξανασυνατηθουμε. Μετα τον καφε αραξαμε και παλι σπιτι να ξεκουραστουμε και να τα πουμε(με το Κατσικι εννοω). Καποια στιγμη το βραδυ ηρθε ο πρωην ( ο πρωτος που πρεπει να του βρουμε παρατσουκλι για να μην τον μπερδευουμε) και πηγαμε βολτα για ενα 2ωρακι παλι.

5η μερα ειχα κανονισει σχεδον ολη τη μερα να δω συμμαθητες και κολητους που μενουν Αθηνα και τοσες μερες δεν ειχαμε βρεθει. Το βραδακι μετα απο μερικα υποβρυχια στον Ιστιοπλοικο στο Μικρολιμανο, βρεθηκα που αλλου, (οποιος το βρει κερδιζει παγωτο!!!) οπου ειχε Ελληνικη βραδια. Ειμασταν γυρω στα 10 ατομα παρεα, φιλοι του Κατσικιου και λοιποι θαμωνες. Περασαμε ωραια, χορεψαμε, ηπιαμε. Οταν γυρισαμε το πρωι στο σπιτι ετοιμασα τα πραγματα μου και πηρα το δρομο της επιστροφης, μην ξυπνησουμε 5 το απογευμα παλι κ φτασω αγρια μεσανυχτα Θεσσαλονικη και κοιμηθηκα στο λεωφορειο.

Εντυπωσεις τωρα.

1η και κυρια. Πως μπορουν στην Αθηνα μετα απο ξενυχτι (στο γκαζι τουλαχιστον) να την βγαζουν με σφολιατες και μπακετες? Εμεις εδω πανω αν δεν παμε ενα Κατερινιωτη* αντε ενα Σαββικο* μετα το ξενυχτι δεν μπρουμε να κοιμηθουμε. (*24ωρα σουβλατζιδικα στα Λαδαδικα) Μου ειπε το Κατσικι πως υπαρχουν και βρωμικα αλλα ποιος τρεχει να τα βρει?

2η) Το καμακι απ'τους γκομενους. Ολοι οσοι μου την πεσανε μου ζητησανε facebook. Εχουμε και τηλεφωνα ρε φιλε. Δηλαδη ποσο προχω ειναι αυτο και ποσο πισω ειμαι εγω... Μου φανηκε πολυ παραξενο. Δεν λεω, ειναι πρακτικο γιατι με ενα κλικ μαθαινεις τα παντα για τον αλλον, αλλα πες οτι ανταλαξαμε fb και κανονιζουμε μεσω αυτου για καφε/ποτο. Τι θα χουμε να πουμε αν εχεις κατσει και εχεις ψαρεψει τα παντα για μενα και γω τα παντα για σενα? Εγω το χω πει, ο ρομαντισμος και ο ερωτισμος ειναι ειδη υπο εξαφανιση σε κινδυνο, μην πω πως εχουν αφανιστει ηδη και γινω κακος...

Αυτα εν ολιγης συνεβησαν στο ταξιδακι μου στην Αθηνα, οποιος θελει να μαθει λεπτομεριες ας ερθει να βγουμε για καφε να του τα πω. Φιλια πολλα :Ρ

Σαν να μην περασε μια μερα...

Οχι, οχι δεν τα ξαναβρηκαμε με τον πρωην, ο τιτλος παει αλλου.

Χτες το απογευματάκι εφτασα Αθήνα, τελείωσα με την εξεταστική και ειπα να κατεβω να δω μερικους φίλους που ειχα να δω καιρο και να περάσω μερικες μέρες με το Κατσικακι που μου ειχε λειψει πολυ.

Πηρα λοιπον που λετε το Κτελ και κατεβηκα. Εφτασα και αφου καναμε λιγη βολτα στο κεντρο της Αθηνας πηγαμε σπιτι να αραξουμε και να τελειωσει μια εργασια που ειχε. Οταν νυχτωσε λιγο χτυπαει τηλεφωνο με απόκρυψη. Το σηκωνω και ήταν ο πρωτος μου 'ερωτας, ο μοναδικός, οανυπερβλητος :Ρ Του ειχα πει πριν απο λιγο καιρο πως θα κατεβω Αθηνα μολις τελιωσω την εξεταστικη και αν βολεψει να βρεθουμε να τα πουμε, του ειχα πει μαλιστα πως θα κατεβω με το "αμορε" και ηταν καπως διστακτικος. Με παιρνει τηλεφωνο που λετε, αρχιζουμε τα κλασσικα "τι κανεις, να ηρθα, να εφτασα κλπ". Δεν ειχα σκοπο να βγω και να αφησω το Κατσικι μονο του και επειδη ηθελα να τον δω τον ρωτησα αν μπορει να ερθει απο δω. Μου ειπε πως ειναι στην αλλη ακρη της Αθηνας αλλα θελει πολυ να με δει και μολις τελειωσει την προπονηση θα ερθει απο δω. Κατα τις 12μιση με ξαναπαιρνει να μου πει πως εφτασε αλλα επειδη ντρεπεται λιγο να μην ερθει απο το σπιτι και να παμε καμια βολτα στην περιοχη. Ετσι και εγινε. Εδω πρεπει να σημειωθει πως ειχαμε να βρεθουμε 3μιση χρονια απο κοντα. Παω στο σημειο που δωσαμε Ραντεβου και προσπαθω να τον βρω. Ηταν στο αμαξι και προσπαθουσε να παρκαρει (εχει κανα χρονο που εβγαλε διπλωμα και ειχε λιγο ανχος :Ρ) και δεν ημουν και 100% σιγουρος πως ειναι αυτος. Τεσπα βεβαιωνομαι πως ειναι αυτος, προχωραω προς τα κει, με κοιταει τον κοιταω και βγαινει απ'το αμαξι. Πραγματικα ε....Σαν να μην περασε μια μερα. Και δεν μιλαω για την εμφανιση ή το στυλακι, μιλαω για το βλεμα, την αισθηση, την αυρα... Πηραμε μπυρες και πηγαμε σε κατι σκαλακια πιο περα να τα πουμε.

Πραγματικα δεν υπηρχε, σαν να ειχαμε να βρεθουμε 100 χρονια και συναμα σαν να εχουμε να τα πουμε απο χτες. γενικα ολο αυτο το διαστημα οσες φορες ηρθα Αθηνα δεν πολυβολευε να βρεθουμε και μια φορα τσακωθηκαμε κιολας επειδη του πα τελευταια στιγμη πως κατεβηκα. Αλλα γενικα μιλουσαμε ανα καποιες φασεις στο τηλεφωνο. Μιλησαμε για τις ζωες μας,πως παει, τι εγινε, τι θα γινει και γενικα περι ανεμων και υδατων. Με ρωτησε που ειναι το αμορε, του ειπα οτι χωρισα και γενικα μερικα πραγματα πανω στη σχεση. Οσο μιλουσαμε τα ματια του ενος ηταν καρφωμενα στα ματια του αλλου. (Μαλερ αν διαβαζεις το ποστ και βαρεθηκες ηδη στο λεω απο τωρα δεν ειχε σεξ ή οτιδηποτε τετοιο η καταληξη :Ρ) Μετα το γυρισαμε στις αναμηνησεις, τι ειχαμε περασει "τοτε", τι ωραια που ηταν ποσο ομορφα περνουσαμε κλπ κλπ κλπ. Θα μου πειτε και σεις αν περνουσατε καλα γιατι χωρισατε ρε παιδια? Επειδη ειναι δυσκολη η γαμω-αποσταση Αθηνα-Σαλονικη και προτιμησαμε την "ευκολη" οδο. Δεν βαριεσαι. Δεν μπορω να πω πως ξυπνησε παλι ο ερωτας μου γι'αυτον, διοτι ποτε δεν ειχε σβησει ποτε τελειως. Ειχαμε αποφασισει πως δεδομενων των συνθηκων και μιας και δεν μπορουμε να ειμαστε μαζι, κανουμε ο καθενας τη ζωη του, κοιταμε να περναμε καλα και αν το φερει η μοιρα ξανα, να ειμαστε μαζι. Πολυ παιδικο ακουγεται, πολυ ονειροπολο. Ετσι πιστευα και γω απο καποια φαση και μετα. Αλλα η μεγαλυτερη αποδειξη ηρθε χτες. Οπως ειπα και πριν μετα απο 3 χρονια, που θεωρειται ενα σεβαστο διαστημα, που μεσολαβησαν τοσα και τοσα στις ζωες και των 2, καθομαστε οπως παλια και ενω μιλανε τα στοματα, τα ματια μιλανε περισσοτερο. Περασαμε ενα 2ωρο μαζι και μετα γυρισα σπιτι.

Λυπαμαι που το λεω αλλα οτι δεν καταφερε να με κανει να νιωσω "ο προηγουμενος", με εκανε να τα νιωσω ολα με ενα βλεμμα ο αλλος, ο πρωτος. Θα μου πειτε πως η πρωτη αγαπη δεν πεθαινει, πως ειμαι ακομα απο τοοοοτε κολημενος μαζι του. Εγω θα σας πως ναι, η πρωτη αγαπη δεν πεθαινει, οχι ομως πως ημουν ακομα κολημενος. Το ειχαμε ξεπερασει αυτο καιρο πριν. Ερωτες περασανε αρκετοι απο τοτε. Αυτο που πιστευω πως ενα κομματι του ενος εχει φωλιασει μεσα στον αλλο και αντιστροφως. Το στορι αυτο ειναι κατι σαν την ταινια "το ημερολογιο", ετσι νομιζω τουλαχιστον (ή θελω να νομιζω:Ρ). Ελπιζω να τα πουμε λιγο ακομα πριν φυγω απο Αθηνα αλλα ακομα και να μη γινει αυτο, μου ειναι αρκετο, εμεις να μαστε καλα :)

Υ.Γ. Καλο μηνα σε ολους και να ειστε παντα τοσο ευτυχισμενοι οσο ειμαι εγω απο χτες το βραδυ, Καλο σαββατοκυριακο :)

Dating Sucks αγρια!

Σημερα θα κλειναμε 10 μηνες και αποφασισα να δεχτω μια προταση που εκρεμουσε τις τελευταιες μερες και να βγω ενα ραντεβου. Να ξορκισω το "κακο", να μην με περνανε για κακομοιρη. Ειπα να βγω να θυμηθω πως ειναι να βγαινεις ραντεβου.

Το παιδι πολυ ωραιο, ενδιαφερον. Πηγαμε αρχικα μια μικρη βολτα και μετα καταληξαμε για ποτο στο Λιμανι. Καλα δεν υπηρχε περιπτωση να βγω ραντεβου σε σχετικο μαγαζι διοτι ηθελα να εκμηδενισω πασα πιθανοτητα να γινει οτιδηποτε παραπανω. Με το που κατσαμε ξεκινησαν οι ερωτησεις, "ποσο εισαι, με τι ασχολεισαι, τι σ'αρεσει να κανεις, κλπ". Ναι δεν ειχαμε γνωριστει σε καποιο site απλα ετυχε να γνωριστουμε εξω. Εγω απαθεστατος οσο ποτε δεν ρωτησα τιποτα. Βασικα γενικα προτιμω να μαθαινω τον αλλον παρα να τον ρωταω πραγματα.

Μετα απο το παιχνιδι των ερωτησεων ηρθε και η "χαριστικη" ερωτηση, "θελεις να προχωρισουμε, εμεις οι δυο?" Καλα εκει τα ειδα ολο, τι αμεσοτητα τι ευθυτητα. Ναι ρε φιλε με ζυγισες καλα-καλα ειδες οτι σου κανω, δεν σου φανηκε περιεργο οτι δεν ενδιαρφερθηκα να σε ρωτησω ουτε ποσο εισαι (και μετανιωσα βασικα μετα που το ρωτησα) και μου πετας αυτην την ατακα? Η απαντηση μου ηταν οτι η ερωτηση του ειναι πολυ αποτομη και πολυ αβολη και δεν μπορω να την απαντησω. Μετα συνεχισαμε τις ερωτησεις. Με ρωτησε αν ειμαι τις σχεση ή της ξεπετας και του απαντησα πως αυτο σηκωνει κουβεντα και λιγοτερη μουσικη. Να μην τα πολυλογω μετα απο κανα 2 ποτα και απειρες ερωτησεις αποφασισαμε να φυγουμε να παμε πουθενα αλλου.

Τι το θελα και δεν το εληξα εκει. Με επιασε σε ενα στενο με στρουμωξε και αρχισε να με φιλαει. Νταξει, δεν αντισταθηκα, αλλα δεν εχω νιωσει πιο κενος στη ζωη μου. Δεν θυμαμαι καν αν ηταν καλο ή κακο φιλι. το μονο του θυμαμαι ηταν ενα κενο. Θα το πω και ας φανω γελοιος, ενιωθα οπως ο Φροντο στον αρχοντα τον δαχτυλιδιων οταν εβαζε το δαχτυλιδι. Ολα γυρω θολα και σκοτεινα. Δεν μπορω να το εξηγησω...

Μετα πηγαμε παραλιακα (που ειχε αρκετο κοσμο) και καθισαμε με μπυρες στον Λευκο Πυργο στα σκαλακια. Ηταν το πιο ασφαλες σημειο ωστε να μη συμβει τιποτα περιεργο παλι. Δεν ξερω αν εχω ή αν δεν εχω ξεπερασει τον αλλον, εχουνε περασει 2 βδομαδες μονο. Οτι δεν ειμαι ετοιμος για αλλη σχεση ειναι βεβαιο. Απλα δεν θελω ετσι αμεσως να κανω οτιδηποτε με οποιονδηποτε. Πραγματικα και ο ιδιος ο Bratt Pit να εσκαγε μυτη στο σπιτι μου ιδρωμενος στην πορτα μου ετοιμος για ολα, θα του δινα μια πετσετα να σκουπιστει αντε και ενα ποτηρι νερο και θα τον εστελνα. Θελω λιγο καιρο να ειμαι με τον εαυτο μου. Να ξεκαθαρισω μεσα μου. Ανυπομονω να περασουν οι μερες να κατεβω Αθηνα να δω το Κατσικακι, να τα πουμε, να τα πιουμε και γενικα να ξεχασυω λιγο...

Το φιναλε της βραδιας -αφου ειχα ξεκαθαρισει 100 φορες οτι δεν προκειται να γινει κατι ή να ερθει σπιτι- τον αφησα να με παει μεχρι το σπιτι, που ετσι κι αλλιως ηταν 5 λεπτα απο κει που καθομασταν. Ακομη και μεχρι που φτασαμε στην εισοδο πιστευε πως θα του πω τελικα να ανεβει. Δεν τον λυπηθηκα καθολου, το ειχα ξεκαθαρισει. Μπηκα σπιτι, εβαλα ενα τραγουδακι να παιζει και αρχισα να γραφω αυτο το ποστ. Δεν φταει το παιδι, δεν φταει η πανσεληνος. Απλα δεν ειμαι ετοιμος για οτιδηποτε ακομα. Τουλαχιστον τωρα το ξερω.

Καλη εβδομαδα να εχουμε :)

Συνέντευξη απο ένα χωρισμένο...

Καταρχάς καλησπερα και σε ευχαριστώ πολύ που δέχτηκες να μας μιλήσεις.

Εγω ευχαριστώ.

Λοιπόν θα ξεκινήσω αμεσως, ποσο καιρό κρατησε η σχέση σας;

Περιπου 9 μήνες.

Και ήταν "καλοί" μηνες;

Κοιταξε, ολο αυτο το διαστημα περνουσαμε πολυ όμορφα ακομα και λιγο πριν το τελος. Ευτυχως δεν φτάσαμε στο σημείο να μένουμε μαζι απο συνήθεια και ουτε να γυρνάμε και να λέμε "α, παλι εσυ". Έκανε η σχέση τον κύκλο της και τελείωσε.

Το διάστημα αυτο μένατε μαζί, συνκατοικούσατε δηλαδή;

Όχι αλλα ουσιαστικά μέναμε μαζι, 4 μερες τη βδομαδα τουλάχιστον κοιμόμασταν μαζι, και βρισκόμασταν σχεδόν καθε μερα.

Ποιός πήρε την απόφαση για να τελειώσει αυτη η σχέση; Ποιος έκανε το πρώτο βημα;

Εδω θα σε γελάσω. Δεν μπορώ να πω οτι χωρίσαμε απο κοινού αλλα και ουτε οτι ένας απ'τους 2 ειπε "χωριζουμε". Ειναι λιγο μπερδεμέμενο ακομα.

Πόσο καιρό εχει που χωρίσατε;

Οχι πολυ, μια βδομάδα μονο...(γελια).

Άρα υπαρχει μεγάλη πιθανότητα επανασύνδεσης;

Οχι καμια. Ακόμη και αν στο πισω μέρος του μυαλού μου σκεφτόμουν να γυρισω πίσω όσο περνάνε οι μέρες τοσο πιστέυω πως ειναι καλύτερα έτσι.

Και τι σε κανει να το πιστεύεις αυτο;

Οταν είσαι ερωτευμένος πολυ, βλάπεις κάποια πράγματα διαφορετικά ή δεν τα βλέπεις καθόλου. Κάνοντας ενα βημα πίσω απτη σχεση, βλέπεις οτι ωραιοποιούσες καταστάσεις και έκανες υποχωρήσεις και συμβιβασμούς που σε άλλες περιπτωσεις δεν θα έκανες με καμια κυβέρνηση.

Ναι αλλα για να κρατήσει μια σχέση πρέπει να κάνεις συμβιβασμούς, σωστα;

Σαφώς και πρέπει να κανεις συμβιβασμούς και δεν μετανιώνω στιγμη για τους συμβιβασμούς που έκανα. Απλα απο κάποια στιγμη και μετα αν δεν υπάρχει ανταπόκριση, αρχιζεις και νιώθεις μαλάκας.

Πιστεύεις δηλαδή πως δεν σου άξιζε;

Δεν μου άξιζε η ανταπόκριση ή ο ανθρωπος αυτος; (γελια) Δεν μπορω να σου απαντήσω στην ερωτηση αυτη γιατι δεν θα ειμαι αντικειμενικός, πιστέυω πως πρόσφερα πολυ περισσότερα απ'αυτον. Αλλα αμα ρωτήσεις και τον άλλον θα σου πει το ιδιο για τον ευατό του.

Ενταξει, αλλη ερώτηση. Τι ήταν αυτο που σε τραβηξε σ'αυτον και σε κρατησε μαζι του;

Αρχικά το βλέμμα του, μετα τι με κράτησε δεν ξερω να σου απαντήσω. Περνουσαμε καλα, ένιωθα πολύ διαφορετικά, μου αρεσε να δινω πράγματα που δεν μου το είχε βγαλει κανεις άλλος. Μετα απο κάποια φάση βεβαια αρχισε να με κουραζει αυτό.

Δηλαδη ένιωσες οτι κουράστηκες να δίνεις και να μην παίρνεις;

Οχι, οταν αγαπάς κάποιον δεν κουράζεσαι ποτε να δίνεις, ακομη και οταν δεν παιρνεις. Αποψή μου ετσι. Εκει που κουράζεσαι είναι οταν αυτα που δίνεις δεν υπάρχει αναγνώριση. Δεν ζητησα ποτε να μου πει "σ'ευχαριστώ που μ'αγαπας και κανεις τοσο για μένα" αλλα να καταλαβει πως γουσταρω που τα κανω γι'αυτον επειδη τον γουστάρω.

Πως θα τον χαρακτήριζες με μια φραση ή με μια λεξη;

Κακομαθημένο παιδι!

(γελια) Και γιατι ετσι;

Κοιτα, στο κακομαθημενο ή καλομαθημενο δεν ειμαι σίγουρος, ειναι πολυ λεπτή η διαφορά. Παντως φαίρεται σαν παιδι, γενικα ειναι αφελης που ωρες-ωρες το θεωρείς χαριτωμένο. Αλλα ωρες-ωρες θελεις να το σπάσεις στο ξύλο. (γελια) Ειναι σαν τα παιδάκια που τα στέλνουν οι μαμαδες τους σχολειο και δεν κανουν απολυτως τιποτα, τα περιμένουν ολα απ'αυτες και η μόνη ανταπόκριση και το "ευχαριστω" ερχεται στη γιορτή της μητέρας και αυτο αν τους το θυμίσει η δασκάλα.

(γελια) Εντάξει το πίασαμε. Αν μπορουσες να αλλάξεις κατι πανω του, τι θα ήταν αυτο;

Επειδη το χω προσπαθησει σε καποια φαση στο παρελθον και απετυχα, σου λεω πως δεν γινεται. Τουλαχιστον αν γινει γινεται παρα πολυ δυσκολα. Το σωστο ειναι να διαλέγεις τον ανθρωπο σου και να τον αγαπας οπως ειναι. Ποτε δεν θα βρεις το 100% τελειο. Αλλα αν μπορουσα να αλλαξω κατι πανω του θα ηταν η αντίληψη για τους ανθρωπους γυρω του και να μην τους θεωρει δεδομένους. Δεν μιλαω για μενα προσωπικα αλλα και για τους φιλους και την οικογένεια του.

Παμε σε αλλη ερωτηση, εσυ πως νιωθεις που χωρισες;

Τι να σου πω. Ακομη δεν το χω συνειδητοποιήσει καλα-καλα. Ενταξει το εχω δεχτει μεσα μου, αλλα πολλες φορες πιανω τον εαυτο μου να κοιταει το κινητο περιμένοντας ενα μηνυμα ή να με παρει ο άλλος τηλεφωνο. Ειναι θεμα συνηθειας. Το σιγουρο ειναι πως κοιμάμαι ησυχος τα βραδια ακομη και που ειχα συνηθισει να κοιμαμαι με παρεα, και δεν εννοω το σεξ (γελια).

Αυτο ειναι καλο. Αρα δεν σε εχει παρει καθόλου απο κατω;

Ευτυχως οχι πολυ, παντως ενα μερος της "πικρας" εχω καταφερει να το καταπιέσω μεσα μου συνειδητα. Το μονο που ισως φοβαμαι ειναι να μη "σκασει" αυτο και γυρισει στο κεφαλι μου. Αλλα και παλι πιστευω πως ειμαι δυνατος και μπορω να το αντεξω.

"Ο ερωτας με ερωτα περναει." Ισχυει αυτο;

Ο αλλος εχει ηδη αρχισει να γιατρευεται..(γελια) Δεν ξερω να σου πω, ακομη ειναι νωρις να σκεφτομαι το ενδεχομενο αλλης σχεσης. Προς το παρον θελω να κατσω μονος μου, να χαρω την ελευθερια μου και να δω τους φιλους μου. Ο ερωτικος τομεας δεν με απασχολει καθολου πραγματικα.

Και μια τελευταια ερωτηση για να κλεισουμε, τον αγαπας ακομα;

Φυσικα και τον αγαπω ακομα, τον αγαπω και θα συνεχισω να τον αγαπω. Οτι και να εχει γινει και οτι και να γινει. Η αγάπη δεν χανεται.

Οκ. Σ'ευχαριστουμε πολύ και για το χρόνο σου αλλα και για τα πραγματα που μοιραστηκες μαζί μας, να έχεις ενα υπεροχο απόγευμα.

Εγω σας ευχαριστω πολυ που με ακουσατε.

Ας θυμηθώ και ας ξεχάσω...

Ήταν πρωι και ήταν γιορτή, μπορεί και Κυριακή.

Ο κόσμος πολύς, χαρά παντου, να πετά...

Θυμάμαι σε είχα αγκαλιά, ήταν ζεστα.

Σε είδα ξανα και ξανά και είδα φωτιά σε ματιά σκοτεινά...

Ηρεμία, γαλήνη έκανε περα τη μοναξιά.

Ο χρόνος περνάει, αυτο φοβόμουν,

φοβόμουν μην γινώ ενα με τη βροχή και φυγω.

Η βροχή έγινε χιόνι, αλλα το έλιωνε η καρδιά...

Κάθε φορά πιο δυνατά...

Ώσπου ήρθε η άνοιξη και έγινε χαλάζι.

Μάτωσε η πονεμένη μας κάρδια μα στιγμή δεν σταμάτησε γεναία να χτυπά.

Ηρθε το βραδυ, οπως ερχεται κάθε βραδυ οταν νυχτώνει,

ηταν αλλιώτικο, άγριο, σαν εφιάλτης.

Έτρεξα στον άδειο δρόμο, έτρεξα απο μενα.

Βρήκα τη θαλάσσα, την είπα να με πάρει, να χαθώ στη λήθη...

Και 'κεινη με αρνήθηκε και την αρνηθηκα και γω.

Πίσω απ'τη σιωπή σ'ακουω τώρα.

Γιατι οταν σε κράταγα δεν μου σφηγγες το χέρι?

Γιατι οταν σε χαιδευα εγώ, εσυ κοιμόσουν?

Πως έγινε ο δρόμος μας γκρεμός και η γιορτή ενας θρήνος?

Ανοίγοντας τα σκισμένα μου φτερά, δεν θα κοιτάξω πίσω,

το τέλος θα αφήσω πίσω μου και θα σταθώ.

Μα μόλις γειάουν τα φτερά μου και αναγεννηθω,

σαν άλλος φοίνικας μες στις φωτιές θα λάμψω.

Και τοτε θα 'ναι αργά να 'ρθω να κάτσω στο πλευρό σου.